சற்குருவின் உத்திரவுக்கிணங்க, சித்தர்களின் அருளாசியும் கிடைக்கப் பெறவே நமது தமிழ்த் தாயான ஔவை அவர்கள் 12 ஆம் நூற்றாண்டில்  பாடிய முந்நூற்று பத்து ஞானக் குறள்களுக்கு (310 ஞானக் குறள்கள்) மெய்ப்பொருள் உரை கண்டிருக்கிறார்.  ஔவை ஞானக் குறளுக்கு இதுபோன்ற மெய்ப்பொருள் ஞானவுரை இதுகாறும் தமிழ் உலகத்தில் வந்ததில்லை.  கலியுகத்தின் கட்டாயம் இந்நூல் வெளி வந்திருப்பது.

இரண்டாம் நூலாக மகா அவதார் பாபாஜி அவர்களின் ஏழு யோக இரகசியங்களின் பாடங்களையும் அவைகளை எவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என்பதையும், அவற்றின் பயன்களையும் பற்றி வண்ணப் படங்களுடன் எழுதியிருக்கும் பாங்கு இருக்கின்றதே, அது இதுவரை வெளிவராத ஒரு அரிய ஞானயோக நூலாகும்.

1267 ஆண்டுகளுக்கு முன் பாடப்பட்ட திருவாசகத்திற்கு 1568 பக்கங்களில் இரண்டு பாகங்களில் ஞான மெய்ப்பொருளுரைகளை ஆதீனச் சான்றோர்களே பிரமிக்கும் அளவுக்கு எழுதி, அவர்களின் திருக்கரங்களாலே வெளியிட்டிருக்கிறார். இது இவருக்கு பிறவிப்பிணியை நீக்கி பிரமஞானத்தைக் கொடுத்திருக்கிறது. பிறவிப் பெரும்பயனை அடைந்துவிட்டேன் என்று கண்ணீர் மல்க இந்நூல் வெளியீட்டின்போது பேச முடியாது விக்கித்துப் போய், நா தழுதழுத்துக் கூறியது கண்டு மக்கள் அனைவரும் ஆச்சரியப்பட்டு போனார்கள்.

இந்நூல்களைப் படிப்போர் தனக்குள் திகைத்துப் போகாமலும் ஆச்சரியம் கொள்ளாமலும் இருக்க முடியாது.  இந்நூல் கண்ட மெய்ஞான உரைகள் ஆசிரியரின் அனுபவத்தில் கண்டவைகளன்றி வேறில்லை.  இதற்கு ஆதாரம் ஆசிரியரின் மாணவர்கள்தான்.  இவர்தம் மாணவர்கள் பெற்று வரும் ஞான அனுபவங்கள் ஏராளம், ஏராளம்.  இம்மெய்வழி பிரம்ம ஞானத்தைக் கற்போர் அனைவரும் ஆனந்தக் கூத்தாடி வருவதே இந்நூலில் ஔவை நமக்குக் கொடுத்துச் சென்றிருக்கும் ஞானப் பொக்கிசம்.  கிட்டத்தட்ட ஆயிரம் ஆண்டுகள் கழித்தே இந்த ஞானக் குறள்களுக்கு மெய்ஞ்ஞான உரை ஆசிரியரால் வெளிக்கொண்டு வரப்பட்டுள்ளது.

ஔவைத் தாய், மாணிக்கவாசகர், வள்ளலார், திருமூலர் கூறும் அத்தனை ஞானத் தந்திரங்களின் ரகசியங்களை குருவின் அருளால் சல்லி, சல்லியாக உடைத்தெறிந்து உண்மையை, சத்தியத்தை, அற்புத தமிழ் ஞானத்தை திகட்ட, திகட்ட அள்ளி அள்ளி பருகும்படி   தமிழ்ச் சமுதாயத்திற்குக் கொடுத்திருக்கிறோம். ஔவையின் ஞானத் தந்திரங்கள், மாணிக்கவாசகரின் ஞானப் பொக்கிசங்கள் அவ்வளவு வலிமையானவை. தெய்வ மாகவிகளான ஔவை மற்றும் மாணிக்கவாசகரின் வாக்கு ஒருகாலும் பொய்த்துப் போகாது. சரசுவதியின் மறுபிறப்பாளர்தான் ஔவை. சிவமாகவே வெளிப்பட்டவர் தான் மாணிக்கவாசகர்.

இந்த மெய்வழி பிரம்மஞானக் கல்வியைக் கற்று பிரம வித்தையைச் செய்து கொண்டிருக்கும் போது, இறைவனே ஒளியாக எழுந்து நம்மை வழிநடத்திச் செல்வான் என்று எம் குருநாதர் அடிக்கடி சொல்வார்கள்.

பிரமஞானத் தவத்தில் ஆழ்ந்து செல்லும்போது சாதகனுக்கு பத்து அறிவு நிலைகள் தோன்றும். மனிதர்கள் வெறும் ஆறறிவு நிலையிலேயேதான் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறான்.  அவை தொடு அறிவு, சுவைக்கும் அறிவு, முகரும் அறிவு, பார்க்கும் அறிவு, கேட்கும் அறிவு ஆகிய புலனறிவுகள் ஐந்தோடு ஆறாம் அறிவான சிந்திக்கும் அறிவை மனிதக்குலம் மட்டும்தான் பெற்றிருக்கிறது.

அறிவு என்றால் என்ன என்பதை முதலில் நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

அறி + உ = அறிவு. 

உ என்றால் உகாரம், உயிர் என்று பொருள்.

உன் உயிரை அறி என்பதே அறிவாகும்.

உயிர் இல்லாமல் எந்த ஜீவராசியும் மண்ணில் வாழ இயலாது.  அந்த உயிரை அறியும் கல்வியைத்தான் மனித குலம் முதலில் கற்கவேண்டிய கல்வியாகும்.  உயிரைக் கற்காத, உயிரை அறியாத, உயிரில்லாக் கல்விகளைக் கற்று என்ன பயன்?  கடைசியில் செத்துப் போகத்தான் இக்கல்விகள் உதவிடும்.  சாகாக் கல்வியே மெய்க்கல்வி.  மற்றவை எல்லாம் பொய்க்கல்வி.

அடுத்ததாக ஏழாம் அறிவு இருக்கிறது.  அதன் பெயர் குறிப்பறிவு.  குறிப்பால் உணர்ந்து கொள்ளும் அறிவு.  இதை ஆங்கிலத்தில் Intuition என்பார்கள்.

அடுத்த எட்டாம் அறிவே மெய்யறிவு ஆகும்.  இது ஞானிகளின் முத்தர்களின் அறிவாக இருக்கிறது.  இந்த மெய்யறிவுக் கல்வியைத்தான் எங்கள் பிரம்மஞான குருகுலம் இப்போது மனித சமுதாயத்திற்குக் கற்றுக் கொடுக்கும் மெய்வழிப்பணியை சிறப்பாக செய்து விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தி வருகிறது.

அடுத்தது ஒன்பதாம் அறிவு.  அது நுண்மான் நுழைபுலன் அறிவு.  இது சித்தர்களின் அறிவாக உள்ளது. இறைவனின் திருவடியானது மனித தலையின் மையத்தில் அண்ணாக்கு மேலே சிர நடுவுள் இருப்பதாக நம் தமிழ்ச் சித்தர்கள் கூறியிருக்கிறார்கள்.  அந்த இடத்திற்குள் நுழையும் அறிவைப் பெறுதலே ‘நுண்மான் நுழைபுலன்’. இந்த அறிவைப் பெற்றே உள்ளே இருக்கும் மலர்ச் சுடரான திருவடிகளைக் காண்பதே சுடராழித் தவம். இறைவன் திருவடிகளைக் காணாதவர் எல்லாம் மரணத்தைத் தழுவிவிடுவார்கள்.

மனிதன் மெய்யறிவினைப் பெறாமல் இந்த ஒன்பதாம் அறிவைப் பெற்றுவிட முடியாது.  சுடராழி தவத்தின் வாயிலாக எம் குருகுல மாணவர்களுக்கு பதினைந்தாம் நிலையில் சுடராழியில் இந்த அறிவைப் பெற்றுவிடும் சூட்சுமம் ஞான உணர்வாகக் கொடுத்து பிரம்ம நாடியின் வாயிலாக நுண்மான் நுழைபுலத்தில் சென்று உணர்ந்திடும் ஒன்பதாம் அறிவு கொடுக்கப்படுகிறது.  எனவே, இந்த ஒன்பதாம் அறிவான சித்தர்களின் அறிவினை அடைந்தால்தான், மரணத்திலிருந்து தப்பிக்க முடியும்.

இறுதியாக பத்தாம் அறிவான வாலறிவு.  இது கடவுளின் அறிவான ஒளியறிவு எனச் சொல்லப்படுகிறது.  இது அருளறிவு என்றும் சொல்லப்படும்.  இவ்வறிவை இறைவன் அருள் ஒன்றாலேதான் பெற முடியும்.  திருவருட் பிரகாச வள்ளலார் இதற்கு சாட்சியாக நம்மிடையே இன்றும் இருக்கிறார்கள். எம்குருநாதரும் இதற்கு ஆதாரமாக தற்போது ஒளிதேகத்தில் வாழ்ந்து வருகிறார்கள்.  இந்த ஒளியறிவை எம் மாணவர்கள் ஆரம்ப நிலையிலிருந்தே பெற வேண்டும் என்று எண்ணியே சுடராழி தவத்தின் முதல்நிலையிலிருந்தே கற்றுக் கொடுத்து வருகிறோம்.

இந்த பத்தாம் அறிவான அருளறிவு ஒளிமயமானது.  இந்த ஒளி ஒரு விதையைப் போன்று இருக்கும்.  இதுவே உயிர் எனப்படும்.  இவ்விதை மனித மூளையின் மையப் புள்ளியில் அமைந்துள்ளது.  இது மிக மிகப் பாதுகாப்பாக வேறொரு பரிணாமத்தில் இறைவனால் வைக்கப்பட்டுள்ளது.  இந்த விதையை தொட்டு ஊக்கப்படுத்திவிட்டால் இந்த விதை வெடித்து ஒரு மரமாக தன்னை வெளிப்படுத்திப் புதுப்பித்துக் கொண்டு வளர ஆரம்பிக்கும்.

இந்த அற்புத ஞானத்தை நம் ஆதித் தமிழ்ச் சித்தர்கள்தான் இவ்வுலகுக்கு வெளிக்கொண்டு வந்து கொடுத்தார்கள்.  நம் முன்னோர்கள் வாழ்ந்து வந்த அழகிய ஞான வாழ்வியல் முறையைத் தான் ஔவை ஞானக்குறளிலும், உயிர்மலரும் தமிழ் வேதமான திருவாசகத்திலும் ஆணித்தரமாகச் சொல்லிச் சென்றுள்ளார்கள்.  தற்போது இவர் எழுதிய 1267 ஆண்டுகளாக ஞான மெய்ப்பொருளுரை காணப்படாமல் இருந்த நம் திருவாசக நூலிற்கு உயிர் மலரும் தமிழ் வேதம் என அடைமொழி கொடுத்து இந்த திருவாசகம் என்ற ஞான நூலுக்கு 1267 ஆண்டுகால வரலாற்றில் முதன்முறையாக ஆதித் தமிழ்ச் சித்தர்களின் பரிபூரண ஆசிர்வாதத்தால் 21.12.2023 அன்று 1568 பக்கங்களில் இரண்டு பாகங்களாக ஞான மெய்ப்பொருளுரை கண்டு வெளியிட்டிருக்கிறார்.

தற்போது தொடர்ந்து இந்த பிரமஞானப் பணியில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டு வள்ளலார் எவ்வாறு ஞான ஒளிதேகத்தை அடைந்தார்? என்ற தலைப்பில் ஒரு ஆய்வு நூலை ஆதாரப்பூர்வமாக எழுதி முடித்துள்ளார்.  திருவருட்பா அகவலுக்கு ஞான மெய்ப்பொருளுரை எழுதி வருகிறார்.

அடுத்ததாக திருமந்திரத்தின் 1000 பாடல்களுக்கு மட்டும் பிரமஞானத்தின் அடிப்படையில் ஞான மெய்ப்பொருளுரை கண்டு வருகிறார். ஒரு பாகம் எழுதி முடிக்கப்பட்டுள்ளது. தொடர்ந்து மற்ற பாகங்களுக்கு எழுதிக் கொண்டிருக்கிறார். திருமந்திரம் வெளிவந்து 1624 ஆண்டுகள் ஆகின்றன.  ஆனால், 5000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே திருமந்திரம் எழுதப்பட்டதாகவும், காலத்தால் வெளிவந்து 1624 ஆகின்றன என்றும் சரித்திர ஆய்வாளர்கள் கூறுகிறார்கள். அப்படியென்றால் இந்த 1624 ஆண்டுகளில் ஏன் இந்த திருமந்திரப் பாடல்களுக்கு ஞான மெய்ப்பொருளுரை எழுதப்படவில்லை? என்ன காரணம்? இதற்கெல்லாம் பதில்களைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமென்றால், இவ்வாசிரியர் எழுதிக் கொண்டிருக்கும் திருமந்திர ஞான மெய்ப்பொருளுரையைப் படித்துப் பாருங்கள். உங்கள் அனைவருக்கும் சத்தியம் புரியும், அனுபவத்திற்கும் வரும்.