மெய்யறிவே இல்லாத ஏமாற்றுக்காரர்கள், சடையும் தாடியும் அணியும் ஆடையுமாக வேடமிட்டு, ஞானிகள்போல நடிக்கிறார்கள். அவர்கள் உண்மை யாகவே ஞானிகள்தானா என்று உண்மையான ஞானிகளைவிட்டு அரசாங்கம் பரிசோதிக்க வேண்டும். அவ்வாறு சோதித்து, ஒன்று அந்தப் பொய் ஞானிகளுக்கு உண்மை ஞானத்தை உண்டாக்க வேண்டும்; அல்லது அந்தப் பொய் ஞானிகளை நம்புகிற ஏமாளிகளுக்குப் போலிக் குருவின் பொய் வேடம் பற்றிய ஞானத்தை உண்டாக்க வேண்டும். இதைச் செய்தால் நாட்டுக்கு நல்லது என்கிறார் திருமூலர்.

குருநெறி என்றால் என்ன? அதுதான் குரு காட்டும் நெறி ; குருவால் காட்டப்படும் நெறி ; அதுவே குருவழி பெருநெறி ஆகும். நெறி, வழி, மார்க்கம், கதி என்ற அனைத்தும் ஒரே பொருளையேக் குறிக்கிறது.

உலக விசயங்களில் சித்திகளைப் பெறுவதற்காக குரு என்றோ ஆசான் என்றோ புரோகிதன் என்றோ அறிவு, ஒழுக்கம், கடவுள் பத்தி ஆகியவற்றால் தம்மைவிட மேலான ஒருவர் என்றோ ஒருவரை நாம் நாடி நிற்க வேண்டிய அவசியம் நேரிடுகிறது. இதை யாரும் மறுப்பதற்கில்லை.
இந்த உலகமே கற்பனை வடிவம்தான். கற்பனையையே உண்மை, சத்தியம் என்று நம்பிக் கொண்டு அதன்வழிச் செல்வதுதான் இன்றைய உலகியல் வாழ்க்கையாகும். என்றாலும் அந்தக் கற்பனை களுக்குரிய போலிகளுக்கு ஊடாகவே உண்மையும், சத்தியமும் விளங்கிக் கொண்டுதான் இருக்கிறது.

நெறி அல்லாத நெறிகளைக் கொண்டுதான் உண்மையான, சத்தியமான நெறி ஒன்று உண்டு என்பதை நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். அவைதான் உண்மையினுடைய ஆதித்தோற்றமாய் அதனை அறிந்து கொள்வதற்கு வாயிலாக அமைகின்றன. அதற்கு வேறு வாயில் இல்லை. எனவே, உலகியலாகிய கற்பனை களுக்கு வணக்கத்தைச் சொல்லி அவற்றைக் கொண்டே உண்மை நெறியைக் கடைப்பிடித்து மேன்மை அடைவதே முறையாகும். மாறாக அக்கற்பனைகளைப் புறக்கணித்துத் துணிவதும் அவற்றையே உண்மை என நம்புவதும் நாம் மேன்மை பெறும் திறன் ஆகாது என்பதை நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். நெறியல்லா நெறிகளால் சித்தி முத்திகளை வாய்மையாக அடைய முடியாததால், அவற்றை வாய்மையாக அடைவதற்கு ஏற்ற சத்திய நெறி சத்திய நெறியாகிய குருநெறி ஒன்று உண்டு என்பதை உள்ளங்கை நெல்லிக்கனியாக அமைகிறது.

நெறியல்லா நெறிதன்னை நெறியாக நினைவேனைச்
சிறுநெறிகள் சேராமே திருவருளே சேரும் வண்ணம்
குறியொன்றும் இல்லாத கூத்தன்தன் கூத்தைஎனக்கு
அறியும் வண்ணம் அருளியவாறு ஆர்பெறுவார் அச்சோவே
(திருவாசகம் – அச்சோப்பதிகம் – பாடல்-2)

சீவர்களாகிய நமக்கு இடமாய் உள்ளது – பதியாய் உள்ளது இச்சரீரம்தான். புரத்துக்கு புரமாகிய சரீரத்துக்கு மும்மல காரிய முப்புரம் என்னும் உடலுக்கு – உடலுயிர்க்கு இன்பத்தைச் செய்பவன் – இதம் செய்யக்கூடியவன் புரோஹிதன் ஆகும். “உற்ற ஆக்கையின் உறுபொருள்” என்று திருவாசகம் கூறுவது ஆக்கையாகிய புரத்துள் தோன்றாத் துணையாய் வேதவித்தாய் இன்பவடிவாய் இருப்பவனும், நல்ல தவப் பயனால் வடிவுகொண்டு முன்னிலையில் தோன்றி நமக்கு இதமான உபதேசத்தை செய்பவனும் புரோஹிதன் அல்லவா?

வேதம், ஆகமம், புராணம் முதலிய அரிய பெரிய ஞான நூல்கள் எல்லாம் மனிதன் பிறவி வலைப்பட்டு பிணி, மூப்பு, சாக்காடுகள் நீங்கி நித்தியத்துவம் அடைதற்கு எற்ற சத்திய நெறியாகிய குருநெறி ஒன்று உண்டு எனவும், அந்நெறி காட்டும் குரவனாவான் கயிலை முதற்குரவனும் சைவசமய அரசனும் ஞானசித்தி வடிவினுமாகிய நந்தி எம்பெருமானே எனவும் வற்புறுத்திக் கூறியிருக்கின்றன.

திருமந்திரம் சொல்கிறது
சைவ சமயத் தனிநாயகன் நந்தி
உய்யவகுத்த குருநெறி ஒன்று உண்டு
தெய்வ சிவநெறி சன்மார்க்கம் சேர்ந்துய்ய
வையத்து உளார்க்கு வகுத்து வைத்தானே (தி.ம.1542)

அரனெறி யாவ தறிந்தேனும் நானுஞ்
சிரநெறி தேடித் திரிந்தஅந் நாளும்
உரநெறி யுள்ளக் கடல்கடந் தேறுந்
தரநெறி நின்ற தனிச்சுடர் தானே. (தி.ம.1538)

அரனாரால் அருளிச் செய்யப்பட்ட நெறிகளை அறிந்த நானும், தலைமையாகிய நன்னெறியினை நாடியலைந்த நாளிலும் மிகவும் வன்மையாகிய காமம், வெகுளி, மயக்கம் போன்ற குற்றக்கடலுள் மனம் அழுந்தி நின்ற அக்காலத்து, அக்கடலினைக் கடந்து கரையேறுவதற்கு வேண்டிய முறைமையான சிறந்த நெறியினைத் தந்தருளிய நாளிலும் என்னைவிட்டு நீங்காது உடனாக நின்றருளியவள் திருவருளம்மையே.
நன்னெறி உணராது வேறு நெறிகளில் அலைந்து திரிந்த காலத்திலும் கூடவே இருந்து மலபரிபாகம் வருவித்துச் சன்மார்க்கத்தில் கூட்டியதும் சிவசத்தியாகிய குருநெறி ஆகும் என்று கூறுவது இம் மந்திரம்.

துன்பம் நீங்கி இன்பம் அடைவதே சீவர்களின் நோக்கம். பிணி, மூப்பு, சாக்காடுகளுக்கே சீவர்கள் பயப்படுகிறார்கள். அச்சமே பயம், ஐயம் – சிலேத்துமம். இதில் வரும் ஐயம் என்றால் என்ன? அது அசுத்த ஐம்பூத காரியம் ; அசுத்த பௌதிக நிறையின் காரியமாகும். சரீரத்தில் உள்ள அசுத்த நிறையே பிணி, மூப்பு, சாக்காடுகளுக்குக் காரணமாக அமைந்திருக்கின்றன ; துன்பங்கள் அனைத்திற்கும் காரணமாகவும் இருக்கின்றன. இதுதான் காலன் – எமன். எனவே, எந்த வகையிலாவது பிணி, மூப்பு, சாக்காடுகள் நீங்கிச் சுகத்தை அடைவதே – ஐயம் ஆகிய பயம் நீங்கி இன்பம் அடைவதே மனிதர்களின் முயற்சிகளுக்கு அடிப்படை என்று கூறப்படும். ஐயம் ஒழியவே துன்பங்கள் யாவும் ஒழிந்து போகும் – பிறவிப் பிணியும் ஒழிந்து போகும்.

கறங்கோலை போல்வதோர்
காயப்பிறப்போடு இறப்பென்னும்
அறம்பாவம் என்றுஇரண்டு அச்சம்
தவிர்த்து என்னை ஆண்டுகொண்டான் (திருவாசகம் – திருத்தெள்ளேணம், பாடல்-8)

இக்குருநாதனை அடைவது எப்படி? தடை யில்லா ஞானம் உடையவனும் சாதகர்களை, அன்பர்களை வலிய ஆட்கொள்ளும் வள்ளலும் ஆகிய குருநாதன் பக்குவம் உடைய ஆன்மாக்களை அறியாமல் இருக்க முடியுமா? பூ மலர்ந்தால் வண்டினங்களை ஒருவர் அழைக்கத்தான் வேண்டுமா? அம்மலர்களில் இருக்கும் தேனைத் தேடி தேனீக்கள் படையெடுக்கும் இல்லையா. அதுபோலத்தான் பக்குவம் அடைந்த ஆன்மாக்களைத் தேடி குருமார்களும் படையெடுத்து வந்து ஆட்கொண்டு, ஞானத்தை அருளுவார்கள். இயற்கை முறையாகிய திருவருள் மாண்பும், நெறியும் இதுதான்.
பக்குவம் பெற்ற மாணவர்களுக்கு அப்படி என்னத்தான் குருநாதன் உபதேசிப்பார்?

இதற்கு ஆதார, சாட்சி, ஆவணமாக நாம் சுத்தசாதகம் என்ற ஞானநூலில் வரும் செய்யுள் எண்கள்.70, 71, 76, 78, 80, 82 மற்றும் 90 ஆம் செய்யுட்களை நோக்க வேண்டுகிறேன். சிவாயநம என்றோ, நாராயணாய நம என்றோ இவ்வார்த்தைகளை வாயால் குரு உபதேசிப்பதில்லை. மாறாக இவ்வார்த்தைகளின் உண்மை மெய்ப்பொருளையும் அதை அடைவதற்கான சாதக யோகங்களையுமே குரு உபதேசிப்பார். குரு அருளால் உபதேசிக்கப்பட்ட சாதக, யோகங்களால் இப்பொருளைத் தாம் அடைந்த உண்மைகளையே “சிவாயநம”, “நாராயணாய நம” என்னும் கௌண பதங்களால் தத்துவப் பெரியார் தமது பாடல்களில் மறைபொருளாகக் கூறி அருளி இருக்கிறார்கள்.

குருநெறியின் பயன் யாது?

மலமாக்குரம்பை இது மாய்க்கலாம் (திருவாசகம்-திருச்சதகம், பா.54)

ஊனார் புழுக்கூடு இதுகாத்து இங்கு இருக்க வேண்டியதில்லை (மேற்படி பா.55)

உடையார் புழுக்கூடு இதுகாத்து இங்கு இருக்க வேண்டியதில்லை (பா.56)

இவ் அசுத்த உடலைக் களையலாம் (மேற்படி, பா.64)

இப்புழுக்கூடு நீக்கிப் பொய் எலாம் வீட்டிலாம் (மேற்படி, பா.100)

இவ்வுடல் தன்னைச் செற்றிடலாம் (செத்திலாப்பத்து, பா.2)

காய மாயத்தைக் கழிக்கலாம் (மேற்படி, பா.5)

வினைகளின் நிறைபேதத்தால் ஒப்புவாராது சமம்பெறாது ஊசலாட்டும் இருவினை சொரூபமாகிய உடலுளிர் கெட்டுத் திரியும் – சமப்படும் – நிறைபெறும் – ஒளிமயமாகும்.

படிற்றுஆக்கையை விட்டு எம்பெருமானைப் பூணலாம் (திருச்சதகம்-44)

அப்பர் தேவாரம்

“சீத்தையைச் சிதம்பு தன்னைச் செடி

கொள்நோய் வடிவுஒன்றில்லா ஊத்தையைக் கழிக்கலாம்”

“அசுத்தமான இவ்வுடம்பைத் தொலைக்கலாம்”

“ஊனைக் கழித்து உய்தி அடையலாம்”

“அசுத்த தனுவாகிய அக்காணி கழித்திடலாம்”

அழிவைத் தரும் ஆக்கை ஆகிய பிராரத்த உடம்பு – வினைப்போக தேகம் ஒழிந்து போகும். ஆசைப்பட்ட அளிதரும் ஆக்கையாகிய அள் ஊறு ஆக்கை அமையும் ; ஆலம் அமுதமாகும் ; அருளொடு பர அமுதமாகும். (திருவண்டப்பகுதி)

எம்பெருமான் குடிபுகுமாதலால் வினைபடும் உடல் விழுமிய விமானம் ஆகும்.

கருவூரார்

புனல்பட உருகி மண்டழல் வெதும்பிப்

பூம்புனல் பொதிந்து உயிரளிக்கும்

வினைபடு நிறைபோல் நிறைந்த வேதகத்தேன்

மனநெக மகிழ்ந்த பேரொளியே

முனைபடும் அதின்மூன்று எரித்த நாயகனே

முகத்தலை அகத்து அமர்ந்துஅடியேன்

வினைபடும் உடல்நீ புகுந்து நின்றமையால்

விழுமிய விமானம் ஆயினதே (திருவிசைப்பா, திருமுகத்தலை, பா.6)

சவமணம் கமழும் புலால் துருத்தியாகிய அசுத்த உடலம் பூமணம் போலும் சிவமணம் கமழும் பூந்துருத்தியாகும்.

இவ்வாறு ஊன் உடம்பை மாற்றி நித்தியத்துவம் அடைதலே சத்திய நெறியாகிய குருநெறியின் பயன் என நன்றாக வலியுறுத்தும் பிரமாணங்கள் வேத நூல்களிலும் பிற ஞான நூல்களிலும் எண்ணற்று காணப்படுகின்றன. அவற்றையெல்லாம் அங்கு சென்று படித்து இன்புற்று மகிழலாம்.

மேலே கூறியவாறு, “மலமாக்குரம்பை இது மாய்க்க மாட்டேன்” என்பது முதலாக வரும் பிரமாணங்களால் மெய்யடியார் சாதக யோதகங்களை வழுவாது கடைப்பிடித்து, இவ்அசுத்த உடம்பை எம்பெருமான் குடிபுகுவதற்கு ஏற்ற அமல தேகமாக மாற்றுதலாகிய செயற்கரும் செயலுக்குத் திருவருள் சகாயத்தை வேண்டி நின்றும், அக்காலங்களில் அவர் அடைந்த அளவிலாதத் துன்பங்களும், பின்பு அவர் அமல உடம்பைப் பெற்று நித்தியத்துவம் அடைந்த தன்மையும் நன்கு புலப்படும். வாய்மையான குருநெறியின் பயன் இதுவே என அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.

இதுவரை கூறியவற்றிலிருந்து வாய்மையான குருநெறி இதுதான் என்பதும், அந்நெறி காட்டும் குரவனாவான் சைவ பரிபாலகனாகிய எம்பெருமானே என்பதும் காயமாயம் கழிந்து நித்தியத்துவம் அடைதலே அந்நெறியின் பயன் என்பதும் இப்போது நாம் நன்றாக உணர்ந்துவிட்டோம் அல்லவா.

மாயாமலமாகிய இத்தேகம் நித்தியத்துவத்தை அடைய வேண்டுமென்றால், அவர் நித்தமும் பிரமஞானத் தவத்தைச் செய்து வந்தே ஆகவேண்டும். காரணம், இத்தவத்தால் மட்டும்தான் மும்மலங்கள் அற்றுப்போய் ஒழிந்து போகும். மும்மலங்கள் அற்ற தேகமே அமல தேகமாகும். அமல தேகத்தையும் அதற்கான வழிமுறைப்பாடுகளையும் ஞான நெறிகளை யும் யார் வழங்கி, பிரமஞானத்தை அடைவிக்கிறார் களோ அவரே உண்மையான – சத்தியமான குரு ஆவார். அக்குரு காட்டும் பிரமஞானத் தவமே அக்குருநெறியை அடையும் உபாயமும் தந்திரமும் மெய்ந்நெறியும் மெய்வழிச் சாலையும் ஆகும் என்று சொல்லி, வள்ளற்பெருமானைப் போல இறைவனிடம் உங்களுக்கு வேண்டியதை பின்வருமாறு கேட்டுப் பெற்று அனைவரும் பிரமஞானத்தோடு திகழ வேண்டும் என்று ஆசிர்வதித்து, இனிதே இந்த ஞானவுரையை முடித்து அமைகின்றோம்.

இந்த குருகுலக் கல்வியில் ஒவ்வொரு நிலைகளாக மாணவர்களுக்கு ஞானங்கள் கற்றுக் கொடுக்கப்படுகின்றன. கீழ்வரும் பாடங்கள் அனைத்தும் முதல்நிலையில் கற்றுக் கொடுக்கப்பட்டவைகளாகும். அவைகள் :

பாடம் – 1 : எது குரு நெறி? அதை அடையும் தந்திரம் என்ன?
பாடம் – 2 : நான் யார்?
பாடம் – 3 : சரீரத்தில் உள்ள 96 தத்துவங்கள்
பாடம் – 4 : பத்து வாயுக்களின் செயல்பாடுகள்
பாடம் – 5 : தமிழில் 96 தத்துவங்கள்
பாடம் – 6 : உங்களுக்குள்ளே இறைவனை முதலில் தேடிக் கண்டடைவது எப்படி?
பாடம் – 7 : தனக்குள்ளே இருக்கும் சத்தியத்தை காண்பது எவ்வாறு?
பாடம் – 8 : நல்லொழுக்கம் என்பது யாது?
பாடம் – 9 : உடம்பின் பயன்கள் என்னென்ன?
பாடம் – 10 : ஔவை ஞானக்குறளில் உடம்பின் பயன்
பாடம் – 11 : நாதப் பிரமத்தின் இரகசியமாய் ஒரு இரகசியம்
பாடம் – 12 : வள்ளலார் ஒளிதேகம் அடைந்த மெய்வழிப் பாதையின் இரகசியம்
பாடம் – 13 : திருக்கதவந் திறத்தல் – திருவருட்பா (பிரமஞான விளக்கம்)
பாடம் – 14 : புணர்ச்சிப் பத்து – திருவாசகம் (பிரமஞான விளக்கம்)
பாடம் – 15 : இறை இன்பக் குழைவு – திருவருட்பா (பிரமஞான விளக்கம்)
பாடம் – 16 : கண் புருவப் பூட்டின் இரகசியங்கள்
மேற்கண்ட அநேக தலைப்புகளில் பிரமஞானங்களைப் பற்றியும் ஆதித் தமிழ்ச் சித்தர்களின் பிரமஞானத் தவங்களைப் பற்றியும் அவைகளை எவ்வாறு செய்து பிரமஞானத்தை அடைவது என்பதைப் பற்றியும் விரிவாகவும் விளக்கமாகவும் மாணவர்களுக்கு கற்றுத் தரப்பட்டது.

எல்லா உயிர்களும் இன்புற்று வாழ்க !
திருச்சிற்றம்பலம் !!