ஓ…………ம் ஓ……………ம் ஓ……………ம்
சிவயோகம் என்பது, சிவத்தினின்றும் பிரிப்பற நின்று ஒளிரும் திருவருளோடு ஒன்றி நிற்பது என்று பொருள். ஒன்றி நின்று திருவருட் கண்ணாக நோக்குவதே சிவயோகக் காட்சியாகும். சிவ யோகம் என்பது ஒரு அணுகுமுறை. மனித அனுபவத்தின் உயர் பரிமாணங்களில் ஆழமாக மூழ்குவதற்கான ஒரு ஆனந்த முயற்சி. சியோகம் அனைத்து இருப்புகளையும் ஆன்மாக்களின் கூட்டமைப்பாகக் காட்சிப்படுத்துகிறது. குவாண்டம் கோட்பாடு பிரபஞ்சத்தின் அடிப்படை ஒற்றுமையை நமக்கு வெளிப்படுத்துவதைப் போல.
சிவ-யோகா என்பது மூன்றாவது கண்ணைத் திறப்பதற்கான ஒரு நுட்பமாகும். மூன்றாவது கண் என்பது உலகளாவிய புராண வரலாற்றைக் கொண்ட ஒரு மர்மமான உறுப்பு. இது சிவனின் நடுக்கண்; இது எகிப்திய பாரம்பரியத்தின் ஹோராஸின் கண், இது யூனிகார்னின் கொம்பு. மூன்றாவது கண் என்பது வெளிப்படையாக செயலற்றதாகத் தோன்றும் ஒரு உறுப்பு, ஆனால் அதன் விழிப்புணர்வு ஒவ்வொரு தனிநபரின் பிறப்பு உரிமையாகும். இது நித்தியத்தைத் தழுவும் உள் பார்வையின் ஒரு உறுப்பு, அதே நேரத்தில் இரண்டு உடல் கண்கள் கடந்த காலத்தையோ அல்லது எதிர்காலத்தையோ பார்ப்பதில்லை.
யோகா-சாஸ்திரத்தில், பினியல் சுரப்பி மூன்றாவது கண் என்று பேசப்படுகிறது, இதன் செயல்பாடு நெற்றியின் நடுவில் நடைபெறுகிறது. இந்த மூன்றாவது கண் அல்லது பினியல் சுரப்பி மனிதனில் சிதைந்துள்ளது; சிவ-யோகத்தின் முழு செயல்முறையும் இந்த செயலற்ற பினியல் சுரப்பியை எழுப்புவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. பெரும்பாலான மக்களில் இது ஒரு அடிப்படை உறுப்பு, ஆனால் அது மெதுவாக உருவாகி வருகிறது. அதன் பரிணாம வளர்ச்சியை விரைவுபடுத்தி, நிகழ்வுகளை முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ளும் அதன் செயல்பாட்டைச் செய்யக்கூடிய ஒரு நிலைக்கு, தனிப்பட்ட முறையில் ஞானத்தை அணுக முடியும்.
சிவயோகம் என்பதை நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமென்றால், முதலில் சிவம் எங்கே எப்படி இருக்கிறார் என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டாமா? அவன் நம் சிந்தையில் குடியிருக்க வேண்டாமா? சிவம் எப்படி சிந்தையில் இருப்பார்? அதைப் பார்க்கலாம், வாருங்கள்.
“சிவன் உறை சிந்தை” சித்தம் சிவன்பால் உறைவதும், சிவம் சித்தத்தை விழுங்குவதும் யோகம் எனப்படும் யோகம் எனும் சொல் ஒரு வடமொழிச் சொல் அதற்கு இணைதல், சேருதல் என்று பொருள்.
“சிவன் உறை சிந்தை”
சித்தம் சிவன்பால் உறைவதும், சிவம் சித்தத்தை விழுங்குவதும் யோகம் எனப்படும். யோகம் எனும் சொல் ஒரு வடமொழிச் சொல். தவம் என்ற தமிழ்ச் சொல்லே வடமொழியில் யோகம் என அழைக்கப்படுகிறது. இது எத்தனைப் பேருக்கு தெரியும் என்று தெரியவில்லை.
யோகம் என்றால் இணைதல், சேருதல் என்று பொருள். தவம் என்றாலும் இதே பொருளுடைத்து என்றாலும், தவம் என்றால் த்+அவம் = எது துன்பத்தைக் களைகிறதோ அதுவே தவம் எனப்படும்.
பல ஆயிரம் ஆண்டுகளாக நமது ஞானிகளும், அருளாளர்களும் யோக மார்க்கத்தின் உண்மைகளைக் கண்டறிந்து தங்களுடைய அனுபவங்களை உலக ஆன்மீக வாழ்க்கைக்கு ஒப்பற்ற பரிசாக வழங்கியுள்ளனர். யோகம் ஓர் சிறந்த அருள் நிலை ஆகும். அருள் நிலை என்பது “சிவன் அவன் என் சிந்தையுள் நின்ற” நிலையாகும் சிவபரம்பொருள் சிந்தையுள்ளே நின்ற நிலையை உணர்ந்து, அகமகிழ்ந்து, பேரானந்தத்தில் திளைத்து நிற்கும் நிலையே யோக நிலையாகும். இதுவே சிவயோகம் எனப்படும். சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் தில்லையில் இறைவனைத் தரிசித்தபொழுது பெற்ற பேரின்பத்தைப் பேரின்ப வெள்ளம் என்றும், மாறிலா மகிழ்ச்சி என்றும் சேக்கிழார் பெருமான் விவரித்து மகிழ்கின்றார்.
வன்தொண்டர் தில்லையில் நடராஜப் பெருமானின் பெரும் கூத்தினைக் காண்கின்றார். அதாவத அந்த நிலையில் அவருடைய பொறிகள் அனைத்தும் கண்ணாகிய ஒரு பொறி வழியே மட்டும் செயல்படுகின்றன. அவருடைய உணர்வுகளெல்லாம் ஒருமுகப்படுத்தப்பட்டன. அவருடைய மனம், புத்தி, சித்தம் ஆகிய உக்ரவிகள் தனித்தனியே செயல்படாது சிந்தை வழியே செயல்பட்டன. இறைவனின் திருக்கூத்து அவருடைய சிந்தையை நிரப்பி நின்றது. அவருடைய குணங்களைப் பொறுத்தவரை, எல்லாக் குணங்களும் சாத்துவிகத்துள் அடங்கி நின்றன. ஆகவே, பிறப்பினைச் சேர்க்கும் எல்லாக் கருவிகளும் சிவன்பால் நின்று, தங்களுடைய இயல்பான போக்கினை அடக்கிக் கொண்டு, சிவத்தின்பால் அமைந்திருந்தன. கருவிகள் தங்கள் இயல்புப்படி தத்தம் வழியே செல்லும் நிலை இங்கு இல்லை. “தானே புலனைந்தும் தன்னில் மடைமாறும்” என்பார் திருமூலர்.
“மாறி நின்று என்னை மயக்கிடும் வஞ்சப் புலன் ஐந்தின் வழி அடைத்த அமுதே
ஊறி நின்று என்னுள் எழும் பரஞ்சோதி…”
என்னும் திருவாசகப் பாடலும் இந்தப் பொருளையே உணர்த்துகின்றது.
சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் பெற்ற சிவானந்த அனுபவம் சிவ யோகத்தின் முடிவு என்றும், எல்லை என்றும் கருதலாம். இதைப் பற்றித் தத்துவங்கள் பல பேசலாம். விளக்கங்கள் கொடுக்கலாம். நூல்கள் பல எழுதலாம். ஆனால், சிவயோக நிலை ஓர் அனுபவ நிலையாகும். சொற்களுக்கு அப்பாற்பட்டது. இதில் நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது ஒன்றே. சாதாரணமாக உடலோடு சேர்ந்து இயங்கும் புறக்கருவிகளும், அகக்கருவிகளும் புறத்தோற்றத்தை நாடிச் செயல்படுகின்றன. அவ்வாறு செயல்படும் வரை அவை உயிரின் உண்மை நிலையை அறிந்து கொள்ள தகுதியற்ற நிலையில் உள்ளன. திருவருளால் இதிலே ஒரு மாற்றம் ஏற்படுகிறது. கருவி, கரணங்கள் தத்தம் தொழிலிலே தொடர்ந்து ஈடுபடுகின்றன. ஆனாலும், உள்ளுணர்வு சிவானுபவத்தில் திளைக்கத் தொடங்குகின்றது. இந்த ஒரு மகத்தான மாற்றம் என்றாவது ஒரு நாள் ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கையிலும் நடந்தே தீரும். இறைவன் நமக்கு அருளிச் செய்துள்ள சுதந்திரத்தை, உரிமையை, ஆற்றலை, அறிவைப் பயன்படுத்தி சிவானுபவத்தை அடைவதற்கான வழிகளிலே ஈடுபடுவதே நமது தலையாய குறிக்கோளாகும்.
இந்தக் குறிக்கோள் நம்முடைய கண்களுக்குத் தென்படுவதில்லை. ஆணவம் நமது கண்களை மறைக்கின்றது. ஒரு வகை இருள் நிலையிலேயே வாழ்ந்து வருகிறோம். எப்பொழுதும் நமது உயிருடன் சேர்ந்து கிடக்கும் ஆணவ மலம் உயிரை அதன் உண்மை நிலையைத் தெரிந்து கொள்ளா வண்ணம் மறைத்தலாகிய தொழிலைச் செய்கிறது. ஆகவே, உயிருக்குத்தான் யார், தனது இருப்பிடம் எது, தனது நோக்கம் என்ன என்ற ஒரு அறியாத நிலையே படர்ந்து கிடக்கின்றது. உயிர் என்ற ஒன்றுண்டு. இறைவன் தனது பெருங் கருணையால் உயிரானது அருள் நிலையைப் பெற வேண்டுவதன் பொருட்டு, அதற்கு உடலையும் கருவிகளையும் வழங்குகின்றான். வினைக்கீடாய் மெய்கண்டு – என்றது திருமந்திரம்.
உயிர் ஆணவ மல மறைப்பிலிருந்து தன்னை விலக்கிக்கொள்ள வேண்டும். இதற்காகவே இறைவைன் அருளால் பொறி, புலன்கள் உயிருக்கு அளிக்கப்படுகின்றன. உயிரானது சகல நிலையைப் பெறுகிறது. இது புணர்ச்சிக்கு ஏதுவான நிலை. உயிருக்கு அறிவு உண்டு. ஆனால், இது முழுமையான அறிவன்று. இறைவனுக்கு மட்டுமே பேரறிவும், பேராற்றலும் உண்டு. உயிர் பெற்றுள்ளது வெறும் சுட்டறிவு, சிற்றறிவு மட்டுமே. அந்த அறிவும் உடலுடன் கூடிய பொறி, புலன்கள் செலுத்தும் வழியிலேயே செல்கின்றது. அதனால், வினை வளருகிறது. வினை வளர்ந்தாலும் உயிருக்குச் சற்று விளக்கம் கிடைக்கின்றது. உயிர் இப்பொழுது தனது கருவியைச் சார்ந்து நிற்கின்றது.
உயிருடைய அறிவானது கருவிகள் மூலமாகக் கிடைக்கும் புறத்தேயுள்ள அனுபவங்களை மட்டுமே பெறுகின்றது. இதனால் உயிரானது தன்னிலை உணராதுதான் உடலென்றே, உடலைச் சார்ந்த கருவிகள் என்றே கருதிக் கொள்ளுகின்றது. இருந்தாலும், இந்தக் கருவிகள் தேவைப்படுகின்றன. தத்துவங்கள் தேவைப்படுகின்றன. அவற்றின் வழியாகவே சிறிது சிறிதாக உயிருக்குத தனது அறிவு, ஆற்றல் ஆகியவற்றின் விளக்கம் கிடைக்கின்றது. திருவருள் சேர்க்கையால் தத்துவங்கள் யாவும் நம்முடைய வளர்ச்சிக்குப் பயன்பட்டு நல்லுணர்வையும், நல் விருப்பத்தையும், நற்செயலையும், நல்ல பண்பாட்டையும் வழங்குவதற்கு ஆதாரமாகவும் உள்ளன.
உலகில் தோன்றிய ஒவ்வொருவரும் தமது கருமங்களை முடிக்க வேண்டும். அதற்கு மாயையின் சேர்க்கை தேவை. மாயையாலே மாயையை வெல்ல வேண்டும். மாயையை வெல்வது என்றால், உயிரானது தன்னிலை விளக்கம் பெற வேண்டும். தான் உடம்பல்ல, உடம்பின் கருவிகள் அல்ல என்று தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். உயிரற்ற உடம்பு ஏதும் செய்யலாகாது. உயிரோடு கூடிய உடம்புதான் உயிரின் அறிவு, ஆற்றல் ஆகியவற்றால் செயல்படுகிறது. உயிரில்லாவிடில் உடலும், கருவிகளும் வெறும் சடமே. இவ்வுயிரானது உடம்புக்கு வெளியே இருப்பதன்று. அகத்தே இருப்பது என்றும் தெரிந்துகொள்ளவேண்டும். இதையே திருமூலர் “உடலோடு உயிரை ஒருபொழுது உன்னார்” என்றார்.
உயிர் எப்பொழுதும் ஒன்றைச் சார்ந்தே நிற்பது. அறிவு குன்றிய நிலையில் புறத்தேயுள்ள பொருள்களைச் சார்ந்து நிற்கின்றது. இன்பம் அடைகின்றது. துன்பமும் அடைகின்றது. உயிரின் அனுபவங்கள் உடலுடைய அனுபவங்களாகத் தவறாகக் கருதப்படுகின்றன. உண்மையில் இவையெல்லாம் உயிரின் அனுபவங்களே. இவ்வாறு உயிர்க்கு இந்த அனுபவங்களைச் சேர்க்கின்றவன் வேறொருவன். உடம்பு சடப்பொருள். உடம்பினால் மட்டும் அனுபவம் கிடைக்காது. உயிர் சத்துப்பொருள். அறியும் தன்மையுடையது. ஆனால் உயிரின் அறிவு வியாபகமுடையது. அன்று. இதன் விளைவாக உயிர் தன்னை உடலுடன் சேர்த்துத் தனது இயக்கத்திற்குக் காரணமாக உள்ள இறைவனுடன் தனக்குள்ள தொடர்பினை அறிந்து கொள்ளாமல் உலக அனுபவங்களுக்குத் தன்னை அடிமையாக்கி அறியாமையில் கிடக்கின்றது.
உயிரின் அறிவுக்குள் அறிவாய் அமர்ந்து, உயிரினை அதனுடைய விருப்பம்போலே நடத்திப் பல அனுபவங்களுக்கு உயிரை உள்ளாக்கி, முடிவில் உண்மை உணர்வு பெறச் செய்கின்ற பேரறிவுப் பொருளாகிய பரம்பொருள் ஒன்று உண்டு. அந்தப் பொருள் எங்கும் நிறைந்துள்ளது. அந்தப் பொருளே உடலுக்குள், உயிருக்குள் நிறைந்துள்ளது. அந்தப் பொருளே உயிரை நடத்திச் செல்லுகின்றது. இதுவே சிவம் எனப்படுவதாகும். இந்தச் சிவமானது உயிருக்கு ஒன்றாய், வேறாய், உடனாகவும் செயல்பட்டு வருகின்றது. இதை நாம் அறிவதில்லை. “உயிருள் சிவனை ஒருபொழுதும் உன்னார்” என்றார் திருமூலர்.
உயிர் உடலுக்கு மாறுபட்டது என்று உணர்வது முதல் கட்டம். உயிருக்கு உயிராய் நிற்பது பேரறிவாகிய சிவபரம்பொருள் என்று எண்ணிக்கொள்வது இரண்டாவது கட்டம். சிவபரம்பொருள் நமது சிந்தனைக்குள் வீற்றிருக்கின்றான். ஊனாகி, உயிராகி நிற்கின்றான். “நினைப்பவர்கள் மனம் தன்னுள் நினைவே தானாய் நிற்கின்றான்”. நமது கருவி, கரணங்களை இயக்குவிக்கும் ஆற்றலை உயிருக்குக் கொடுக்கின்றான். கரணமெல்லாம் அவன் சிந்தையே என்று அருளாளர்கள் கூறுகின்றனர். உண்மையில் ‘நான்’ என்றும், ‘எனது’ என்றும் ஒன்றுமில்லை. எல்லாம் அவன் தன் விருப்பம் அன்றே. சிந்தையிலே வீற்றிருக்கும் பேரறிவுப் பொருள் அவன். மனம் போன போக்கே சிந்தை செயல்படாது,
தன்னுள் அறிவுக்கு அறிவாய் வீற்றிருக்கும் பரம்பொருளை உணர்ந்துகொள்வது மூன்றாம் கட்டம். தான் உடலில்லை என்றும், அறிவிப்பொருள் என்றும், பேரறிவாகிய இறைவனால் இயக்கப்படுபவன் என்றும் நினைந்து, சிந்தையிலே தெளிவுபடுவது உயிர்களின் கடமையாகும். இதை அறியாத நிலையில் “ஒருபொழுது உன்னார் சிவன் உறை சிந்தையை” என்றார் திருமூலர். நற்கதி பெறுவதற்குத் தனக்கு நிலைத்த ஆதாரம் கடவுள்தான் என்கிற நினைப்பு வர வேண்டும். தன்னுள் வீற்றிருக்கும் சிவத்தை விட்டு உயிரானது தனித்து நிற்க முடியாது என்கிற உறுதியும் எழ வேண்டும். இந்த உறுதியில் சிறிதளவும் தளர்வு கூடாது. திருவடி ஞானமே நாம் பெறத்தக்க ஒன்று என்று அதைப் பெறும் முழு முயற்சியிலேயே தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்ள வேண்டும். தன்னைத் தான் உணர்ந்து கொள்வது அறிவு நிலையில் ஒரு முன்னேற்றம் தான். ஆனால், அத்துடன் நின்று விடக்கூடாது. அதையும் கடக்க வேண்டும்.
எல்லாம் திருவருட் செயல் என்று எண்ணி நின்றிடல் வேண்டும். அருளைப் பற்ற வேண்டும். அருளிலே அழுந்திவிட வேண்டும். ஊஞ்சல் விட்டத்தைச் சங்கிலியால் பற்றியுள்ளது. ஊஞ்சல் ஆடுகின்றோம். கயிறு அறுந்தால் ஊஞ்சல் தரையில் விழுந்து விடுகின்றது. முதலில் ஊஞ்சல் சங்கிலியால் விட்டத்தைப் பற்றியிருந்தது. இப்பொழுது நிலையாகத் தரையில் அமர்ந்துவிடுகின்றது. கருவி கரணங்களைச் சார்ந்து உயிரானது உலக மேடையில் நடை போடுகின்றது. கருவி கரணங்கள் புறப் பற்றினை நீக்கி இறை நாட்டம் செலுத்தும்போழுது சிவமாகிய பரம்பொருள் உயிருக்கு ஆதாரமாகி விடுகின்றது. இதைத் திருவுந்தியார் “நம் செயலற்று இந்த நாம் அற்ற பின் நாதன் செயல் தானே” என்கிறது.
இவ்வாறு உயிரின் சிற்சக்தியை, சிற்றறிவை இறையருட் சக்தியுடன் இணைத்துக் கொள்ள வேண்டும். இதுவே யோகம் எனப்படும். இயல்பாகப் பாசத்தை வளர்க்கும் கருவி, கரணங்கள் இயக்கம் உடலின் கீழ்ப்பகுதியில் அறிவையும், ஆற்றலையும் திருப்புகிறது. இதைச் செய்யாமல் கருவிகளின் இயக்கம் உயிரின் இயல்பை மேல்நிலைக்கு எடுத்துச் செல்வது யோகமாகும். இதை யோக நூல்கள் பலவாறாக விளக்குகின்றன. மூலாதாரத்தில் அடங்கிக் கிடக்கும் உயிரின் சிற்சக்தியை தியான சாதனை அடிப்படையில் மேலெழுப்பி அருட்சக்தியோடு கலக்கச் செய்வது யோகமாகும். இதனை அறிந்து முயற்சிகளை மேற்கொள்ளுதல் நான்காம் கட்டமாகும். இதனை “ஒருபொழுது உன்னார் சந்திரப் பூவையே” என்றார் திருமூலர். தியான சாதனையின் நான்கு கட்டங்களையும் தெளிவாக விளக்கி விடுகின்றது. பின்வரும் திருமந்திரம் –
ஒருபொழுது உன்னார் உடலோ (டு) உயிரை;
ஒருபொழுது உன்னார் உயிருள் சிவனை;
ஒருபொழுது உன்னார் சிவன்உறை சிந்தையை;
ஒருபொழுது உன்னார் சந்திரப் பூவையே (திருமந்திரம் – 601)
ஆகவே, உண்மை யோகம் நன்குணர்ந்த உயிரானது சிவானுபவத்தில் திளைத்து நிற்பதே ஆகும். மனம் செல்லும் போக்கே போகாது மனதை அடக்கப் பயில வேண்டும். மனம் புறத்தே போகாது அடங்கி, ஒரு குறியில் நின்று சிவத்தின் தோற்றத்தையும் சிந்திக்க வேண்டும். அந்தச் சிந்தனை இடைவிடாமல் இருக்க முயற்சிகளை மேற்கொள்ள வேண்டும். பழைய வினைகளின் வலிமை காரணமாக மனம் அவ்வப்பொழுது செம்பொருளைப் பற்றிய சீரிய சிந்தனையிலிருந்து விலகி, உலகத்தின் மீது தனது நாட்டத்தைச் செலுத்தும். அவ்வாறு இல்லாமல் அதற்குத் தடை போட வேண்டும். மேலும் மேலும் தியான மூர்த்தத்தின் பால் மனதைச் செலுத்த முயல வேண்டும். இது நினைத்தமாத்திரத்திலேயே நடந்து விடாது. திருவருளே மனத்திற்கு பக்குவத்தையும், வலிமையையும் கொடுக்கும். உலகப் பொருட்களின் மீது பற்றினைப் படிப்படியாகக் குறைத்து, அவற்றின் மீது சாராமல் தான் வணங்கும் உருவத் திருமேனியைத் தியானத்தில் வைத்து நிற்பது ஒரு படியாகும். கடவுளை உணரவொட்டாமல் தடுக்கும் கவலைகள் தியானத்திற்கு ஊறு விளைவிக்கும்.
ஆனால், அதற்காகத் தளர்ந்துவிடாமல் ஒரே குறிப்பாக நிற்க வேண்டும். திருவடி ஞானத்தையே தலையாய கோட்பாடாக உள்ளத்தில் வைத்து இடைவிடாமல் நிற்கும்பொழுது கருவி, கரணங்கள் உலகப் பற்றினை நீக்கிக் கொண்டு, தியான மூர்த்தியின் திருவுருவில் அழுந்தும் என்று அருளாளர்கள் கூறுகின்றார்கள். இயமம் முதல் எல்லாவித வாழ்க்கைக் கோட்பாடுகளையும் அனுசரிக்க வேண்டும். திருவடி ஞானத்தையே தலையாய கோட்பாடாக உள்ளத்தில் வைத்து இடைவிடாமல் நிற்கும்பொழுது கருவி, கரணங்கள் உலகப் பற்றினை நீக்கிக் கொண்டு, தியான மூர்த்தியின் திருவுருவில் அழுந்தும் என்று அருளாளர்கள் கூறுகின்றார்கள். இயமம் முதல் எல்லாவித வாழ்க்கைக் கோட்பாடுகளையும் அனுசரிக்க வேண்டும். தொடர்ந்து சிவபரம்பொருள் மீது அசையாத, மாறாத பற்றினைக் கொள்ளும்பொழுது உயிர் சமாதி நிலைக்குச் செல்லுகின்றது. பல தடைகளைத் தூக்கி எறிந்து, தொடர்ந்து உயிரானது பரம்பொருளை நாடும் நிலை ஆதார யோகம் என்று கூறப்படுகிறது.
சார்புணர்ந்து சார்புகெட ஒழுகின் என்றமையால்
சார்புணர்தல் தானே தியானமுமாம் – சார்பு
கெடஒழுகின் நல்ல சமாதியுமாம் கேதப்
படவருவ தில்லைவினைப் பற்று. (திருக்களிற்றுப்படியார் – 34)
ஆதார யோகமாவது சிறு குழந்தையின் தாயார் குழந்தையின் கையைத் தூக்கி, அந்தக் கையாலேயே வானத்தில் உள்ள சந்திரனைக் காட்டுவது போலாகும். கண்ணிற்கு உடனடியாகப் படாத ஒரு நட்சத்திரத்தைக் கிட்டத்தில் தெரியும் மரக்கிளை ஒன்றைக் காட்டி அதன் வழியே தெரிவிப்பது போலாகும். ஆதார யோகத்தில் உயிரின் அறிவு பயன்படுகின்றது. கருவிகளை நீக்கிக் கரணங்களோடு நின்று செல்வது. ஆனால், அந்த உயிரைப் பற்றிய நினைப்பும் நீங்க வேண்டும். சிவத்தைப் பற்றிய எண்ணம் உயிருக்குள் நிரம்பி நிற்க வேண்டும்.
எங்கும் வியாபகமாய் உள்ள சிவத்தினுள் உயிர் அடங்கி நிற்க வேண்டும். உயிரை ஆதாரமாகக் கொள்ளாமல், அல்லது உயிரினுடைய நினைப்பை நிலைப்படுத்தும் தியானமூர்த்தத்தின் ஆதாரமில்லாமல், சிவமாகிய பரம்பொருளைக் கொண்டு, ஆதாரமாக வைத்து, அந்த அறிவினைத் தான் மறைத்துவிடுவது நிராதார யோகமாகும். கருவி, கரணங்கள் அனைத்தும் நீங்கித் திருவருட் குணத்தால் செய்வது யாதொருவிதமான ஆதாரத்தையும் பற்றாமல் சிவாதாரமாய், சிவஞானத்தால் ஒன்றுபட்டு நிற்கும் முறை நிராதார யோகமாகும். “நிற்கும் பொருளுடனே நிற்கும் பொருளுடனாய் நிற்கை நிராதாரமாம்” என்பது திருக்களிற்றுப்படியார்.
சீவன் முக்தர்களான அவர்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் இறைவன்தான் பற்றி, சிந்தையை அவ்வாறே நிரப்பி, வீடு பேறு பெற்ற செல்வர்கள் என்று திருத்தொண்டர் திருவந்தாதி கூறுகின்றது. “நாதாந்த தாரணையால் சிவத்தடைந்த சித்தத்தார்” என்கிறார் சேக்கிழார் பெருமான். இவர்கள் அடைந்திருப்பது ஞான யோக நெறியாகும். அதாவது தங்களுடைய சிந்தையிலே சிவத்தை உணர்ந்து, கலந்து, தன்னை மறந்திருக்கும் நிலையாகும். இத்தகைய சிவ யோகமே மெய்ம்மை என்கிறது திருக்களிற்றுப்படியார். அவர்களே போற்றுதலுக்குரியவர்கள்.
காரணபங் கயமைந்தின் கடவுளர்தம் பதங்கடந்து
பூரணமெய்ப் பரஞ்சோதி பொலிந்திலங்கு நாதாந்தத்
தாரணையாற் சிவத்தடைந்த சித்தத்தார் தனிமன்றுள்
ஆரணகா ரணக்கூத்த ரடித்தொண்டின் வழியடைந்தார் (பெரியுபுராணம் – 4157)
உலகின் ஆதியோகம் சிவயோகமே
ஹடயோகம், அட்டாங்க யோகம் போன்ற யோகங்கள் 64 என்று சித்தர் நூல்கள் கூறும். திருமூலர் 12 யோகங்களைக் கூறுகிறார். இவற்றுள் தலையானது சிவயோகம். இதனைச் சிவராச யோகம் என்றும் கூறுவர்.
சிவயோகத்தின் நோக்கம், வழிமுறை, பயன்கள் ஆகியவற்றில் மற்ற யோகங்களில் இருந்து மாறுபட்டது.
ஹடயோகத்தின் நோக்கம் உடல்நலம்,
அட்டாங்க யோகத்தின் நோக்கம் சமாதிநிலை,
சிவயோகத்தின் நோக்கம் சிவமாதல்
கி.மு.2 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவன் இரண்டாம் சந்திரகுப்தன் என்ற மொளரிய அரசன். அவனுடைய அரசவைக் கவிஞர் காளிதாசன். அவர் இயற்றிய காவியம் “குமாரசம்பவம்” குமரனாகிய முருகப் பெருமானின் புராணத்தைக் கூறுவது.
சிவயோகத்தின் முடிவு சிவனே தன் நெற்றிக்கண்ணில் பரவிந்துவையும் (வெண்மை ஒளி) பர நாதத்தையும் (பொன்னொளி) ஒன்றாக்கித் தானே செவ்வேளாக (செவ்வொளி)மாறிப் பிறந்தது தான் குமாரசம்பவம். சிவயோகத்தின் நோக்கமும், தலையாய பயனும்: சீவர் ஒவ்வொருவரும் சிவனாக மாறி, பின் செவ்வேளாக மாறிப் பிறக்க வேண்டும்.
“நெற்றிக்குநேரே நிறைந்த ஒளி காணில்
முற்றும் அழியாது உடம்பு” – ஒளவைக் குறள்.
திருமந்திரத்தில் நிறைய யோகமுறைகள் கூறப்பட்டுள்ளன. பல சித்தர்களும் யோகமுறை பற்றிப் பாடி உள்ளனர். ஆனால் இதுதான் சிவ
யோகம் என்று வரையறுத்துச் சொல்லவில்லை. சித்தர்கள் பலர் பாடிய யோகமுறைக் குறிப்புகளையும், அவற்றுடன் பொருந்தும் திருமந்திரக் குறிப்புகளையும் பலமுறை பரிசீலித்து இதுதான் சிவ யோகம் என்று எளிய முறையில் வடிவமைத்தேன்.
அதையே ” ஞானத்தறி” யிலும் பாடல்கள் வடிவில் எழுதியுள்ளேன்.
உச்சிக்கு கீழே, உள்நாக்கு மேலே, இருபுருவ மத்தியின் நடுவில் சுழுமுனை எனும் நாடியின் உச்சி உள்ளது. இதுவே உருத்தரித்த நாடி. வாசி என்ற பிராணன் இங்கு உண்டாகி தசவாயுக்களாகப் பிரிந்து உடலில் பல தொழில் புரியும். மேலும் இடகலை, பிங்கலை ஆக மூக்கின் இரு ஓட்டைகளிலும் இயங்கி வெளி உலகில் பரவி உலகத்தை தோற்றுவிக்கும்.
இந்த ‘சுழிமுனை’ யில் பிரணவத்தின் (ஓம்) மூன்று உறுப்புகளான அ + உ + ம் இணைய வேண்டும். அதுதான் தியானம்.
பத்மாசனம் அல்லது சுகாசனத்தில் அமர்ந்து கண்கள் இரண்டையும் குரு காட்டிய வழியில் உள்ளே உச்சந்தலையைப் பார்த்தபடி கேசரி முத்திரையில் நிறுத்த வேண்டும். இடது கண், சந்திர கலையையும், வலது கண் சூர்ய கலையையும் குறிக்கின்றன. எனவே இரண்டு கண்களையும் மேற்சொன்ன முறையில் இணைப்பதால் சூர்ய, சந்திரர்கள் சுழிமுனைப் புள்ளியில் இணைவார்கள்.
சரஸ்வதி என்று தனியாக ஒரு நதி இல்லை; அது ‘அந்தர் வாஹினி’. அதாவது இரு நதிகள் சந்திக்கும் புள்ளியில் பூமியின் ஆழத்தில் இருந்து மேலே வரும் நதி என ஐதீகம். அதுபோல ஆகவே, பிங்கலை, இடகலையு இரண்டும் ஒரு மௌனப் புள்ளியில் சந்தித்து இணையும். அந்த இடத்திற்கு மூலாதாரத்தில் இருந்து குண்டொலி எனும் ‘மகர உஷ்ணம்’ வந்து சேரும்.
நாக்கின் பின்புறம் மேலண்ணத்தில் உள் நாக்கு தலை கீழாக தொங்கும் சிவலிங்கம் போன்ற அமைப்பில் இருக்கும். இதன் பின்புறம் ‘குதம்’ அல்லது ‘யோனி’ என்று சித்தர்கள் குறிப்பிடும் ஊசிமுனை போன்ற தமர் (தொளை) இருக்கும். இதை கோழையானது சவ்வைப்போல மூடி அடைத்திருக்கும். இடகலை, வடகலை என்ற இரு திருவடிகள் ஒளி சுவாசத்தை ஒன்றாக்கி மூலாதாரத்தில் இருந்து உள்நாக்கின் மேற்சொன்ன அடித்தமர் வரை இழுத்து அத்துளைமீது பலமாக இரேசிக்க வேண்டும். இரேசித்தல் என்பது ஒளி சுவாசத்தை உள்ளே இழுத்துச் செல்லல் ஆகும். இவ்வாறு பல மாதங்கள் பிரமஞானத் தவத்தில் பயின்று வந்தால், கோழை உருகி நீராக வெளியேறிவிடும். பிரமரந்திரத் துளை திறந்து கொள்ளும். மேலும், இந்த பிரமஞானத் தவப் பயிற்சியில் ஒளி சுவாசம் அந்த பிரமரந்திரத் துளை வழியாக மேலேறி சுழிமுனைக்குள் சென்று இலயமாகும். ஒளி சுவாசம் என்பதும் ‘மனம்’ என்பதும் ஒரே நாணயத்தின் இரு பக்கங்கள் போன்றவை. இதில் ஒன்று அடங்க மற்றது தானாக அடங்கும்.
சுழிமுனையில் முன் சொன்ன முறையில் அ+உ+ம் இம்மூன்றும் அடங்க, இப்போது ஒளி சுவாசம் வந்தடங்க இதுவே உண்மையான சிவயோகம்.
ஒளி சுவாசம் அடங்கும்போது , ‘ம்’ என்ற அர்த்தமாத்திரைப் பிரணவ ஒலியை சுழிமுனையில் கேட்கலாம்.
மனம் அதில் இலயமாவதே தியானம். தியானம் முற்றினால் தவம். தவம் முற்றினால் ‘சமாதி நிலை’ வாய்க்கும். சமாதி முற்றினால் ஜீவன் முத்தீ நிலை அடைந்து அவன் சிவமாகவே மாறிடுவான். என்றும் சிவயோக ஒளி சுவாசத்தில் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பான். அவனுக்கு அழிவென்பதும் மரணமென்பதும் இல்லை.
சிவ-சக்தி சாதனா
இந்தியாவின் பண்டைய முனிவர்கள் சிவனை “அதிர்வு” என்றும், சக்தியை “ஆற்றல்” என்றும் வர்ணித்துள்ளனர். “நாம் அனைவரும் ஆற்றலால் ஆனவர்கள், ஆற்றல் அதிர்வால் ஆனது. ஒவ்வொரு எண்ணமும், ஒவ்வொரு உணர்ச்சியும் ஒரு குறிப்பிட்ட அதிர்வைக் கொண்டுள்ளது, அதிர்வு ஆற்றலை உருவாக்குகிறது. நேர்மறை எண்ணங் களும் உணர்ச்சிகளும் நேர்மறை ஆற்றலை உருவாக்குகின்றன, எதிர்மறை எண்ணங்களும் உணர்ச்சிகளும் எதிர்மறை ஆற்றலை உருவாக்குகின்றன. எண்ணங்களும் உணர்ச்சிகளும் உந்துதலைப் பெறும்போது அவற்றின் அதிர்வுகளின் அதிர்வெண் அதிகரிக்கிறது, இது மிகப்பெரிய அளவிலான ஆற்றலை உருவாக்குகிறது. இந்த ஆற்றல் பின்னர் வெளிப்படை யான யதார்த்தமாக மாற்றப்படுகிறது.”
சிவனும் சக்தியும் ஆண்பால் மற்றும் பெண்பால் ஆற்றல்களைக் குறிக்கின்றன. சிவ யோகத்தின் சிவ-சக்தி சாதனா மூலம், இந்த ஆற்றல்களை செயல்படுத்தி அவற்றின் உச்சத்திற்கு கொண்டு வர முடியும், மேலும் சமநிலைப்படுத்தவும் முடியும். இதன் விளைவாக சிவம் மற்றும் சக்தி அதிர்வுகள் சமநிலையில் இருக்கும் போது, மிகவும் ஆரோக்கியமான, சக்திவாய்ந்த மற்றும் படைப்பாற்றல் மிக்க மனிதனை அது உருவாக்கி விடுகிறது.
சிவபுராணத்தில் மறைந்துள்ள சிவயோக ரகசியம்
சிவபுராணம் என்பது சிவனை பற்றியும் அவன் இருக்கும் இடமான சிவபுரத்தையும் கூறும் ஒரு சிவரகசிய புதையலாகும். (இங்கு ‘சொல்லிய பாட்டின் பொருளுணர்ந்து’ வரியை ஞாபகம் வைக்க)
தினமும் நமக்கு இறைவனால் கொடுக்கபடும் ஒரு துளி அமிர்தம் அதை முழுவதுமாக நமக்கு கிடைக்க வழிவகை செய்யும் ஒரு நூல் தான் இந்த சிவபுராணம்.
சிவபுராணத்தின் முதல் வரியில் இருந்து, முதல் ஐந்து வரிகள் வாழ்க, வாழ்க என முடியும் வரியை கவனிக்க வா…ழ்….க, இது தமிழில் ழ்… என்ற எழுத்து மட்டுமே உள்நாக்குவரை சென்று தொட்டுவரும்.
உங்களுக்கு அமிர்தம் இயற்க்கையாக சுரக்கும் ஒரு துளி, உள்நாக்கில் படர்ந்து இருக்கும் அதை நாக்கு நுனியால் தொடும்போது உங்களுக்கு பலம் கூடும்.
இதனால் தான் இதை ஓதும் முன் உடல் சுத்திகள் செய்து அதிகாலை பிரம்மத்தில் ஓத சொன்னார் வள்ளலார்.
இந்த நேரத்தில் அமிர்தம் கொட்டாது சிறு துளி அளவாக ஊரும், அதாவது சுரக்கும் அதை பிடித்து உடல் முழுவதும் பரவ செய்ய வாழ்க வாழ்க என ஆறு முறை பாடலில் வரும் இவ்வாறு அமிர்தம் உண்டு, ஸ்தூல உடலை வழுபடுத்திய பின் அடுத்த நிலைக்கு செல்வோம்.
அடுத்தது வெல்க வெல்க என்று அமிர்தம் கொடுத்த இறைவனை உடலில் வெளிப்படுத்தி அடுத்த பகுதிக்கு செல்கிறோம்.
இதற்கு அடுத்த ஆறு வரிகள் இது சூட்சம உடல் என குறிப்பிடும் பிராண உடலை வலுப்படுத்த போற்றி போற்றி என கூறுகிறோம். போ….ற்….றி இதில் முதலில் உள்ள போ என்றால் ஓரெழுத்து சொல் அனுப்புதல், நடுவில் உள்ள எழுத்து ‘ற்’ அண்ணாக்கு என்னும் அன்னத்தில் தொடும். இங்கு நாக்கு தொடும் போது பிராண உடல் வலிமையாகும்.
அது எப்படி பிராண சக்தி சூட்சம உடலுக்கும் போகும் என கேள்வி கேட்க வேண்டாம், தீர ஆய்வு செய்து தான் விளக்கபட்டது. இது புரிய மெய்யென்ற (உடம்புக்குரிய) எழுத்து அறிந்திருக்க வேண்டும்.
அன்பர்களே, ஒன்று நன்றாக நினைவில் கொள்ளவும். அடியோ, வினையோ (சூட்சம) பிராண உடலை தாக்காமல் ஸ்தூல உடலை தாக்காது பிராண சரீரம் வலிமையானால் தூல சரீரம் இன்னல்கள் வேகமாக தாக்க தூல உடல் இடம் கொடாது.
நான் செய்வினை , செயபாட்டு வினை அனுப்பவேண்டுமானால் முதலில் உங்கள் பிராண உடலில் தான் விளைவை ஏற்படுத்துவேன். பின் அதுதான் ஸ்தூல உடலை பாதிக்கும்.
சரி இந்த எழுத்தை ஆராய்வோம்…..
வாழ்க + போற்றி = 2 : ½ : 1 (மாத்திரை அளவு)
மேற்கண்ட மாத்திரை அளவு ஒன்று தான் ஆனால் பிறக்கும் இடமும் பொருளும் வேறு.
போற்றி என்று சொன்னால் பிராண தேகம் வலிமையடையும் இதனால் தான் அனைவரும் போற்றி மாலை பாடுகின்றனர்.
உம்: ஓம் ஸ்ரீஸ்ரீ சுந்தரானந்தச் சித்தர் திருவடிகள் போற்றி
பிராண தேகம் வலிமை என்றால் நீங்கள் வலிமை மிக்கவர் என்பவராவீர்.
இப்படி சிவபுராணம் பாடும்போது ஸ்தூல சூட்சம உடல் பலம் அடைந்து பதினேழாவது வரிக்கு போனால் *சிவன் என்பவர் சிந்தையுள் நிற்பார். இப்போதான் நிற்க வைக்க முடியும்.
அவரிடமே அருள் பெற்று வினை முழுவதும் அழிய சிவபுராணம் பாட ஆரம்பிக்க போறேன் என்கிறார் இருபதாவது வரியில்.
அப்பிடின்னா!! இப்ப பாடினது எல்லாம், நான் சொன்ன வேலையை செய்வதற்க்காக மட்டுமே என உணர்க.
இப்படி மாணவன் தன் ஸ்தூல, சூட்சம தேகங்களை வழுபடுத்திய பின் சிவபுரத்திற்க்கு செல்லும் வழியை கூறுகிறார்.
அடுத்து 21வது வரி கண்ணுதலான் தன் கருணை கண் காட்ட என ஆரம்பிக்கிறார் உடம்பில் இருக்கும் இறைவன் கண்ணை வைத்து வழிகாட்டி உள்ளே செல்லும் மார்க்கத்தை கூறி அந்த மார்க்கத்தில் வருகிற உடல் இன்னல்கள், இப்பிறவியில் வந்து பெற்ற, படித்த பல விடயங்கள் அங்கு வரும் அது அந்த வழியில் செல்லவிடாமல் தடுக்கும் அங்கு அதையெல்லாம் கவனிக்காமல் இருட்டில் சென்று கொண்டே இருக்கவேண்டும்.
இந்த கட்டம் கொஞ்சம் சிரமம் தான் இருந்தாலும் மனதிற்க்கு எதையும் காட்டாமல் இருளை மட்டுமே காட்டி உள்ளே உள்ள ஒளி தெரியும்வரை செல்ல வேண்டும்.
அதாவது மாணிக்க வாசகர் சொல்வதுபோல், “விலங்கு மனத்தால் விமலா”
விலங்கு மனம் என்பது மனதிற்க்கு கற்பித்த ஒரு விடயத்தை மட்டும் நினைக்க செய்யுமாறு விலங்கு போடப்படுவது, அதாவது விலங்கு போல ஒன்றை மட்டுமே செய்வது. இது மிகவும் முக்கியமான இடம் சித்தர்களின் குரலாகும்.
மனமும் உடலும் ஒன்றாக இருக்க ஒரு மெய் எழுத்து உள்ளது. அதை தக்க ஞான சற்குருவிடம் சரணாகதி அடைந்து கேட்டுப் பெறுக.
இப்படி செல்லும் போது இருட்டின் நடுவே விளக்கு இல்லாமல் ஒளி தெரியும் அது தான் சிவபுரத்தின் (பிராண உலகத்தின்) நுழைவுவாயில், அங்கு செல்வதற்க்குள் நடக்கும் சம்பவம் 21வது வரியிலிருந்து 87 வது வரி வரைக்கும் அனுபவம்.
அவ்வாறு எல்லாவற்றையும் தாண்டி உங்களையும் அதில் சிக்க விடாமல் மீட்டு வந்து வாயிலில் நிற்க வைப்பார். இது எல்லாம் சிவ யோகத்தில் அபூர்வயோக சாதனை என கருத்தில் கொள்க.
சிவபுரம் என்பது பிராண உலகம். அது உள்ளே சென்றவுடன் உண்மையில் உள்ளதை போல் இருக்கும். அங்கு பலபேர் உங்களை சந்திப்பார்கள். அங்கு நீங்கள் மிக தெளிவாக இருக்க வேண்டும்.
முதல் முறையாக உள்ளே போகும் போது நீங்கள் யார் மூலம் வந்தீர்கள் என அவர்களிடம் கூற வேண்டும். பின் அந்த குருவின் சார்பாக அடியாரோ, அக்குருவோ வந்து அழைத்து செல்லுவர்.
அதாவது கடைசி வரி சிவன் அடிகீழ் உள்ள பலரும் வணங்கி அழைத்து செல்லுவர் என்கிறார்.
இது முழுக்க முழுக்க எம்முடைய அனுபவ சூக்கும யாத்திரையாகும்.
இதை அனுபவமாக சொல்லவேண்டுமானால் சூக்கும யாத்திரை செய்பவர்களுக்கு எளிதாக புரியும். அதாவது சூட்சம பயணம் செய்யும் போது சூட்சம உலகில் நுழைந்தவுடன் தாங்கள் யாருடைய வழிகாட்டுதலின் பேரில் இங்கு வந்தீர்கள் என சூட்சம வாயிலில் உங்களுக்கு ஓர் எண்ணம் வரும் இங்கு தான் தெளிவாக ஒரு குருவின் பெயர் சொல்லவேண்டும் அதை விடுத்து பல குருமார்பெயர் தெரிந்து மனம் வெளிபடுத்தினால் அங்கு பயணத்தில் குழப்பம் வரும் பின் அதை சரி செய்யவே பிராணன் விரயமாகும்.
இங்கு நடப்பது எல்லாமே உங்கள் சித்தமனதின் வேலை அது மேற்கொண்டு உள்ளே செல்ல முடியாமல் தடுமாற வைக்கும். அதற்கு முன்னமே சித்தத்தை சரியாக வைத்திருந்தால் பயணம் தொடரும் இல்லை என்றால் மீண்டும் வரவேண்டியது தான். சித்தர்களின் குரல் நண்பர்களே!! முதல் முறை மட்டுமே தடுமாற்றம் நடக்கும் பின் அனுபவம் கைகொடுக்கும்,இது முழுக்க முழுக்க என் அனுபவ உண்மை….
மேற்கண்டவற்றில் நான் சொல்லுவதும் மாணிக்கவாசகர் சொல்லுவதும் ஒன்றுதான் என உங்களுக்கு புலப்படும்.
இந்த சூட்சம பயணம் இயல்பாகவே பல சமயத்தில் தூக்கத்தில் எனக்கு அன்னை சித்தர் குருநாதரின் அருளால் நடந்திருக்கிறது. உங்களுக்கும் நடக்கும். ஆனால் நம் மனம் சரியாக இல்லாததால் சரியாக செல்லமுடியாமல் கவனிக்க முடியாமல் போகிறது பலருக்கு.
இங்கு நிறைய விஷயம் மறைப்பாக சிவ ரகசியமாகவே உள்ளது. ஆதலால் இது பயிற்சி அல்ல, அல்லவே அல்ல!
மாணிக்கவாசகர் சிவபுராணம் கூறிய பின் *கீர்த்தித் திருஅகவல்* கூறியிருப்பார். இது அகவல் என்றால், இலக்கண படி, தலைப்பு பற்றி உண்மையை கூறுதல். அதாவது திரு என்கிற குருபிராணை பற்றிய அகவல்.
சற்று கவனிக்க அதில் சிவபெருமானின் பெருமை அனைத்தையும் கூறி கடைசி இரண்டு வரியில்
“பொலிதரும் புலியூர் புகுத்தி இனிது அருளினான்”
“ஒலிதரு கயிலையின் உயர்கிழவோனே”
கயிலையின் உயர்கிழவோன் என்பது யாரு? வேறு யாரு சிவந்தான். சிவன் தான் என்னை அழைத்துவந்தான் என்று கூறியவுடன் பல்லோரும் வணங்கி உள்ளே வழிவிட்டு பாதையை காட்டுவர்.
இப்படி தான் யார் மூலம் இப்பிராண உலகத்தில் வந்தேன் என்று கூறி அடுத்து திரு அண்டப் பகுதிக்குச் செல்கிறார். பிராண உலகம் தாண்டி அதி சூட்சம் என்று சொல்லுகின்ற பிரபஞ்சத்தின் பகுதிக்கு செல்கிறார். பின் அதை விளக்கி இந்த ஆன்மா வந்த பாதைக்கு செல்கிறார்.அதன் வழியாக சென்று பேராத்மா எனப்படும் அவரை சந்தித்து மீண்டும் தன் பிராண தேகத்தில் வருகிறார். இது வரைக்கும் உள்ள விடயங்கள் போற்றி திரு அகவல் 86 வது வரி வரைக்கும் கூறுகிறார்.
அதற்கு அப்புறம் மீண்டும் போற்றி பாடி பிராண வலிமை பெற்று திரும்புகிறார். இதெல்லாம் குறைந்த நிமிடங்களிலும் நடக்கலாம் அது பற்றி பின் பார்ப்போம்…
மாணிக்கவசகர்பெருமானுக்கு இந்த பகுதில் நடந்த விஷயம் அனைத்தையும் ஒன்னு விடாமல் மிக தெளிவாக 100 பாடல்களாக அடுத்த *திருச்சதகம்* என்ற தலைப்பில் 10 தலைப்புகளாக தொகுத்து தருகிறார் இது தான் மிக முக்கியம் இதை கவனமாக ஆராய்க.
சதகம் என்பது இலக்கண படி பார்த்தால், தான் பார்த்த காட்சிகளையும், தனக்கு ஏற்பட்ட அனுபவங்களையும் விளக்கி கூறும் பகுதியாகும்.
ஞான சாதகர்கள் சிவபரம்பொருளை முறையாக சென்று காணம்போது என்ன செய்ய வேண்டும், என்ன நடக்கும் என்பது கூறுகிறார். இது மிக முக்கியமான பகுதியாகும்
- சிவபுராணம்
- கீர்த்தித் திருஅகவல்
- திருஅண்டப் பகுதி
- போற்றித் திருஅகவல்
- திருச்சதகம்
இந்த ஐந்து யோக ஞான பகுதிகளுக்கும் ஒரு பெரிய தாழ்பால் போட்டு மூடியுள்ளார். அந்த யோக ஞான தாழ்பாலை திறக்க ஒரு இசை வேண்டும் அதை முதலில் படித்து பின் இதை படிக்க தெளிவாக விளங்கும்.
அது என்ன என்கிறீர்களா? அது தான் மாணிக்கவாசகர் இயற்றிய “யோக ஞானத் தாழிசை” என்ற பாடல்கள் ஆகும்.
இதில் மொத்தம் 12 பாடல்கள் மட்டுமே ஆனால் மேற்கண்ட ஐந்து பூட்டுகளையும் திறக்கும் திறவுகோல்தான் இது. இதை படித்து ஞானம் பெற அனைவரையும் வேண்டுகிறோம். இதற்கான ஞான மெய்ப்பொருள் விளக்கத்தை யாம் உரை எழுதி வெளியிட்ட உயிர் மலரும் தமிழ் வேதம் திருவாசகத்தின் இறுதியில் காணலாம். படித்து ஞான இரகசியத் திறவுகோல்களை உங்கள் வசம் பெற்றுக் கொள்ளுங்கள்.
இதை மேம்போக்காக படித்து அர்த்தம் கொள்ள வேண்டாம். இது அனைத்தும் யோக ரகசியத்தை கூறும் பகுதி. நாளுக்கு நாள் திருவாசகம் படிக்க ஆவல் கூடி கொண்டே போகிறது.
மொத்தத்தில் ஒரே வரியில் இந்த பதிவின் ஒட்டுமொத்த சாரத்தையும் சொல்ல வேண்டுமானால்…
“அவன் அருளாலே அவன் தாள் வணங்கி”
அவன் அருள் இருந்தால் தான் இந்த பதிவை கூட படிக்க முடியும். இந்த சிவரகசியங்களை கூட அறிய முடியும்
மொத்தத்தில் சொல்ல போனால்
சித்த மலத்தை அறுத்து சிவமாக்கி அண்ட….
அவன் அருளை ஒவ்வொரு வினாடியும்
நாம் அனைவரும் அனுபவிப்போம்..
“பழமையை மறந்தோம்,
படாதபாடு படுகிறோம்”
பழமையில் புதுமை படைப்போம்
பழமையை புதுமையாக காண்போம்
பழமையான ஆலயங்களில் ஆண்டுக்கொரு
முறை திருவிழாக்கள் கொண்டாடப்பட்டாலே
எந்த ஆலயமும் அழியாது
நமசிவாய
“சிவாலயம் செல்வோம்”
“சிவனருள் பெறுவோம்”
அனுபவபட்ட பின்பே அனைத்தும் விளங்கும் ‘அவனருளாலே’
- யோகா-சாஸ்திரத்தில் பினியல் சுரப்பி மூன்றாவது கண் என்று பேசப்படுகிறது, இதன் செயல்பாடு நெற்றியின் நடுவில் நடைபெறுகிறது. இந்த மூன்றாவது கண் அல்லது பினியல் சுரப்பி மனிதனில் சிதைந்துள்ளது, சிவ-யோகத்தின் முழு செயல்முறையும் இந்த செயலற்ற பினியல் சுரப்பியை எழுப்புவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. பெரும்பாலான மக்களில் இது ஒரு அடிப்படை உறுப்பு, ஆனால் அது மெதுவாக உருவாகி வருகிறது. அதன் பரிணாம வளர்ச்சியை விரைவுபடுத்தி, நிகழ்வுகளை முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ளும் அதன் செயல்பாட்டைச் செய்யக்கூடிய ஒரு நிலைக்கு, தனிப்பட்ட முறையில் ஞானத்தை அணுக முடியும்.
- சிவ-யோகா என்பது மூன்றாவது கண்ணைத் திறப்பதற்கான ஒரு நுட்பமாகும். மூன்றாவது கண் என்பது உலகளாவிய புராண வரலாற்றைக் கொண்ட ஒரு மர்மமான உறுப்பு. இது சிவனின் நடுக்கண்; இது எகிப்திய பாரம்பரியத்தின் ஹோராஸின் கண், இது யூனிகார்னின் கொம்பு. மூன்றாவது கண் என்பது வெளிப்படையாக செயலற்றதாகத் தோன்றும் ஒரு உறுப்பு, ஆனால் அதன் விழிப்புணர்வு ஒவ்வொரு தனிநபரின் பிறப்பு உரிமையாகும். இது நித்தியத்தைத் தழுவும் உள் பார்வையின் ஒரு உறுப்பு, அதே நேரத்தில் இரண்டு உடல் கண்கள் கடந்த காலத்தையோ அல்லது எதிர்காலத்தையோ பார்ப்பதில்லை.
- சிவ-யோகா என்பது மனித அனுபவத்தின் உயர்ந்த பரிமாணங்களில் ஆழமாக மூழ்குவதற்கான ஒரு அணுகுமுறை மற்றும் முயற்சி. சிவ-யோகா அனைத்து இருப்பையும் முழுமையானதில் ஒன்றுபட்ட மற்றும் ஒருங்கிணைந்த ஆவிகளின் கூட்டமைப்பாகக் காட்சிப்படுத்துகிறது. குவாண்டம் கோட்பாடு நமக்கு பிரபஞ்சத்தின் அடிப்படை ஒற்றுமையை வெளிப்படுத்துகிறது. உலகத்தை சுயாதீனமாக இருக்கும் சிறிய அலகுகளாக நாம் சிதைக்க முடியாது என்பதை இது காட்டுகிறது. இது உலகத்தைப் பற்றிய கிழக்கு ஆன்மீகவாதியின் விளக்கத்தைப் போன்றது.
- சிவ-யோகாவைப் பற்றி தைரியமாகப் புரிந்துகொள்ள மூன்று விஷயங்கள் தனித்து நிற்கின்றன.
1) இது 5000 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான வரலாற்றைக் கொண்டிருப்பதால் இது வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்கது. இது கல்கோலிதிக் காலம் வரை செல்கிறது. இது சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தில் பரவலாக இருந்தது. அங்கிருந்து அது எகிப்து, சுமேரு மற்றும் பிற மத்திய தரைக்கடல் நாடுகளுக்கும் பரவியது.
2) சாதி, நிறம், மதம், இனம், அந்தஸ்து, பாலினம், வயது மற்றும் பதவி ஆகியவற்றைப் பொருட்படுத்தாமல் அனைவரும் சிவயோகம் செய்யத் தகுதியுடையவர்கள் என்பது ஜனநாயகமாகும்.
3) இது முற்றிலும் ஒளி மற்றும் மின்சார விதிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்ற அர்த்தத்தில் அறிவியல் பூர்வமானது.
- 4. தற்செயலாக சிவ-யோகாவிற்கும் குண்டலினி-யோகாவிற்கும் உள்ள வேறுபாட்டை நாம் கவனிக்கலாம். அவை முறை மற்றும் நோக்கத்தில் ஒன்றுக்கொன்று வேறுபடுகின்றன. குண்டலினி செயலற்ற நிலையில் உள்ளது, அதேபோல், பினியல் செயலற்ற நிலையில் உள்ளது. குண்டலினியின் இருக்கை இடுப்பு பின்னல் ஆகும், அதே நேரத்தில் பினியல் இருக்கை மூளையின் மூன்றாவது வென்ட்ரிக்கிள் ஆகும். குண்டலினியை எழுப்பும் செயல்முறை கஷ்டம், போராட்டம் மற்றும் உழைப்புடன் தொடர்புடையது; பினியல் சுரப்பியை எழுப்பும் செயல்முறை எளிதானது, எளிமையானது மற்றும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். விழித்தெழுந்தவுடன் குண்டலினி மேலேறி பெருமூளையில் ஒரு புள்ளி O அல்லது பிந்து ரூப வடிவத்தைக் கொண்ட ஆலிவ் உடலைச் சந்திக்கிறது. குண்டலினி-யோகாவில் எந்த இறக்கமும் இல்லை. பினியல் அசைக்கப்படும்போது, அதில் வசிக்கும் அண்ட உணர்வு பார்வை தாலமஸின் நரம்பு வழியாக பிட்யூட்டரி சுரப்பியில் அமைந்துள்ள தனிப்பட்ட உணர்வைச் சந்திக்க இறங்குகிறது. சந்திப்பு புருவங்களின் மையத்தில் நடைபெறுகிறது. இந்த சந்திப்பு உள்ளுணர்வு திறன்களின் மலர்ச்சியை ஏற்படுத்துகிறது.
- மனிதனுக்குக் கேட்பதற்கும், பார்ப்பதற்கும், தொடுவதற்கும், சுவைப்பதற்கும், முகர்வதற்கும் உறுப்புகள் உள்ளன. அதேபோல், சிந்தனைக்கும் ஒரு உறுப்பு உள்ளது, அது பினியல் சுரப்பி. நிச்சயமாக அது செயலற்ற நிலையில் உள்ளது, ஆனால் அதை செயல்பாட்டிற்குள் கொண்டு வர முடியும். அது செயல்பாட்டில் தூண்டப்படும்போது, சிந்தனை சக்தி ஒன்பதாவது டிகிரிக்கு உயர்த்தப்படுகிறது, மேலும் அண்ட நுண்ணறிவு செயல்படத் தொடங்குகிறது. பினியல் சுரப்பி மூன்றாவது கண்ணின் எச்சமாகும், எனவே அது வேஸ்டிஜியல் என்று விஞ்ஞானிகள் கருதுகின்றனர். ஆனால் அது கரு சார்ந்தது என்றும் எனவே அது வளர்ச்சியடையும் திறன் கொண்டது என்றும் நிபுணர்கள் உறுதிப்படுத்துகின்றனர். சிவ-யோகாவின் முழு செயல்முறையும் லிங்கத்தை உறுதியாகப் பார்ப்பதன் மூலம் இந்த செயலற்ற பினியல் சுரப்பியின் வளர்ச்சியைக் கொண்டுவருவதற்காக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.
- பெரும்பாலான மக்களில் பீனியல் சுரப்பி ஒரு அடிப்படை உறுப்பாகும், ஆனால் அது மெதுவாகவே பரிணமித்து வருகிறது. நிகழ்வுகளை முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ளும் செயல்பாட்டைச் செய்யக்கூடிய ஒரு நிலைக்கு அதன் பரிணாம வளர்ச்சியை விரைவுபடுத்த முடியும். இந்த உறுப்பின் முழு வளர்ச்சி, யோகி கணித நேரத்தைக் கடக்க உதவுகிறது, இது ஒரு நபர் நித்திய காலத்தின் வழியாக பயணிக்கும்போது தொடர்ச்சியான உணர்வு நிலைகளால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு மாயை மட்டுமே.
- 7. சிவ-யோகத்தில் இஷ்டலிங்கத்தில் பிரதிபலிக்கும் ஒளியின் மீது ஒருமுகப்படுத்தப்பட்ட பார்வை மிக முக்கியமானது, ஏனெனில் இது செயலற்ற பீனியல் சுரப்பியை செயல்பாட்டில் ஊக்குவிப்பதற்கு உதவும் காந்த சக்தியை உருவாக்குகிறது.
- பிட்யூட்டரியுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ள அனைத்து நரம்பு சக்திகளும் மின்-நேர்மறை கொண்டவை, மேலும் அனைத்து சோமாடிக் ஆற்றல்களும், அதாவது, பினியல் சுரப்பியுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ள செல்லுலார் மற்றும் ஹ்யூமரல் ஆகியவை மின்-எதிர்மறை கொண்டவை, மேலும் இந்த இரண்டு துருவப்படுத்தப்பட்ட மின்சக்திகளின் சமநிலை வளிமண்டலக் காற்றால் சுவாசிக்கப்படும் மின் அயனிகளால் பராமரிக்கப்படுகிறது. பிட்யூட்டரி உடல் இயல்புடையது, அதே நேரத்தில் பினியல் சுரப்பி ஆன்மீக இயல்புடையது; உடல் நிலையை ஆன்மீகத்திற்கு உயர்த்துவது சாதனா அல்லது வழிபாட்டின் ரகசியமாகும், ஏனெனில் ஒன்றிலிருந்து தொடங்கி மற்றொன்றை உருவாக்கும் இரண்டு ஆற்றல்களின் சந்திப்பின் மூலம் மேம்படுத்தப்பட்டு தன்னை நிறைவேற்றிக் கொள்கிறது. சிவ-யோகத்தால் இரண்டிற்கும் இடையிலான ஒற்றுமை அல்லது இணக்கம் அடையப்படுவது இப்படித்தான்.
- பண்டைய மக்கள் மூன்றாவது கண்ணைப் பற்றி அனைத்தையும் அறிந்திருந்தனர், மேலும் அதை தங்கள் கடவுள்களின் சிலைகளில் நெற்றியில் ஒரு குமிழ் மூலம் குறிப்பிட்டனர். எகிப்தியர்கள் மாட் கோவிலில் உள்ள இந்த மனநல மையத்தைப் பயன்படுத்த மக்களுக்கு பயிற்சி அளித்தனர். மாட் கடவுள் கழுகு தலை கொண்டவர், ஏனெனில் கழுகுக்கு கிட்டத்தட்ட தெளிவான பார்வை உள்ளது. மக்கள் இந்தப் பயிற்சிக்கு பதிலளித்தபோது அவர்கள் ஞானிகளாக மாறினர். பயிற்சி பெற்ற மூன்றாவது கண்ணால், எக்ஸ்ரே செய்வது போல, உடலின் வழியாகப் பார்த்து ஒரு நோயைக் கண்டறிய முடிந்தது. கிழக்கு மற்றும் இந்தியா முழுவதும், இந்த வகையான சாதனையைக் குறிக்கும் நெற்றியில் ஒரு குமிழ் அல்லது வேறு அடையாளத்துடன் வரலாற்று ஞான மனிதனின் சிலைகளைக் காண்கிறோம்.
- உடல் பார்வை வளர்ந்தவுடன், ஈதெரிக் கண் உள்நோக்கிச் சென்றது, ஆனால் பீனியல் சுரப்பியைப் போல செயலற்ற நிலையில் இருந்தாலும், அது வளர்ச்சி மற்றும் பயிற்சி மீண்டும் எழுப்பப்படுவதற்கு மட்டுமே காத்திருக்கிறது. இந்தப் பயிற்சி வேண்டுமென்றே செய்யப்பட்ட யோக செயல்முறையின் ஒரு பகுதியாகும், இது பண்டைய ஞானத்தில் நன்கு புரிந்து கொள்ளப்பட்டு முழுமையாக வழங்கப்பட்டது. மூன்றாவது கண் திறக்கப்படும்போது, தனிநபர் ஈதெரிக் தளத்தின் அனைத்து செயல்பாடுகளையும் பார்க்கத் தொடங்குகிறார், மேலும் அவர் வாழ்க்கையின் காரணங்கள் மற்றும் யதார்த்தங்களுக்கு மிக அருகில் நெருங்குகிறார். சாதாரண உடல் பார்வையின் வரையறுக்கப்பட்ட திறனால் பதிவு செய்ய முடியாத, நிரம்பி வழியும் ஆற்றல்களின் பரந்த உலகத்தை உருவாக்கும் சிந்தனை வடிவங்கள், நிறுவனங்கள் மற்றும் சிக்கலான வாழ்க்கை வகைகளை அவர் பார்க்க முடியும்.
- பிட்யூட்டரி மற்றும் பீனியல் சுரப்பிகள் முழுமையாக வளர்ச்சியடைந்து தூண்டப்படும்போது, அவற்றின் அதிர்வுகள் ஒன்றிணைந்து மூன்றாவது கண்ணான ஆன்மாவின் கண்ணில் செயல்படத் தொடங்குகின்றன. இந்தச் செயல்பாடு மனதிற்கு ஒரு உணர்திறன் கருவியை வழங்குகிறது, இது ஒரு டிரான்ஸ்மிட்டரை வழங்குகிறது, இதன் மூலம் மிகவும் மாறுபட்ட வகையான அதிர்வுகளை மொழிபெயர்க்கலாம், விளக்கலாம் மற்றும் மறுசீரமைக்கலாம். இது மனிதனுக்கு ஞானத்தை தனிப்பட்ட முறையில் அணுக அனுமதிக்கிறது.
சிவயோகம் செய்வதன் நன்மைகள்
சிவ யோகம் என்பது எல்லையற்றது என்ற உணர்விலிருந்து எல்லையற்றது என்ற உணர்தல் வரையிலான ஒரு பயணமாகும். இந்தப் பயணத்தை வெற்றிகரமாகச் செய்ய ஒருவருக்கு ஞானம் பெற்ற குருவின் வழிகாட்டுதல் தேவை. வழியில், ஒருவர் பெறுவது:
சரியான உடல் ஆரோக்கியம்
சரியான மன ஆரோக்கியம்
சரியான உணர்ச்சி ஆரோக்கியம்
மகத்தான பொருள் செல்வம்
மகத்தான ஆன்மீக வளர்ச்சி
மேலும் அன்பான உறவுகள்
பொருள் வெற்றி
தொழில்முறை வெற்றி
சமூகத்தில் பெயரும் அந்தஸ்தும்
சிவ யோக தவத்தின்மூலம் குணப்படுத்துவது சாத்தியம்
குவாண்டம் இயற்பியலின் அடிப்படையில், அனைத்துப் பொருட்களும் ஆற்றலால் ஆனது, ஆற்றல் அதிர்வுகளால் ஆனது.
ஒவ்வொரு மனித உடலுக்கும் (ஒரு நபரின் உறுப்புகள், செல்கள், அணுக்கள் மற்றும் துணை அணு துகள்கள் உட்பட) அதன் சொந்த அதிர்வெண் உள்ளது.
மேலும், ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் ஐந்து உடல்கள் உள்ளன – பௌதிக உடல், சக்தி உடல், மன உடல், காரண உடல் மற்றும் காரணத்திற்கு அப்பாற்பட்ட உடல்; இந்த ஐந்து உடல்களுக்கும் அவற்றின் சொந்த அதிர்வெண்கள் உள்ளன.
ஒரு தனிநபரின் எண்ணங்கள் அவற்றின் சொந்த அதிர்வெண்களைக் கொண்டுள்ளன, மேலும் எண்ணங்கள் காரண உடலில் சேமிக்கப்படும் மன அழுத்தங்களால் (கடந்த கால அதிர்ச்சிகள் மற்றும் எதிர்மறை சூழ்நிலைகளின் எச்சம் – உணர்ச்சி மற்றும் ஈதெரிக் நச்சுகள்) பாதிக்கப்படுகின்றன.
ஒரு நபரின் செல்கள் அந்த நபரின் உணர்ச்சிகளின் (மனநிலை) அதிர்வெண்ணுடன் எதிரொலிக்கின்றன, அவை எண்ணங்களால் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன.
இந்த அதிர்வெண்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவிற்குக் கீழே செல்லும்போது, அந்த நபர் ஒரு நோயை வெளிப்படுத்துகிறார். அதிக அதிர்வெண்களில், அவர் சிறந்த ஆரோக்கியத்தை அனுபவிக்கிறார்.
தனிநபர்களிடையே ஆற்றல் பரிமாற்றம் என்பது இயற்கையான உண்மை – ஒரு நபர் நேர்மறை ஆற்றலை மாற்றுவதன் மூலம் மற்றொரு நபரின் அதிர்வெண்ணை அதிகரிக்க முடியும்.
மனித உடல், ஒரு நோய்க்கு சிகிச்சை அளிக்கத் தேவையான மருந்தை உள்ளிருந்து, ஆரோக்கியமான அதிர்வெண்களில் உற்பத்தி செய்யும் திறன் கொண்டது.
நோயாளியின் உடல், உணர்ச்சி மற்றும் ஈதெரிக் நச்சுகளை நச்சு நீக்கி, செல்லுலார் அதிர்வெண்களை அதிகரிப்பதன் மூலம், ஒரு குணப்படுத்துதலை அடைய முடியும்.
மருத்துவர்களுக்கு பல நிலைகளில் தங்களை எவ்வாறு நச்சு நீக்கம் செய்வது மற்றும் அவர்களின் சொந்த அதிர்வு அதிர்வெண்களை மிக அதிகமாக உயர்த்துவது எப்படி என்பதை கற்பிக்க முடியும், இதனால் அவை நோயாளிக்கு குணப்படுத்தத் தேவையான உயிருள்ள மருந்தாக மாறும். நோயாளிகளுக்கு அண்ட யோக நுட்பங்கள் மற்றும் நீடித்த நல்ல ஆரோக்கியத்திற்கான மன மற்றும் உணர்ச்சி மனப்பான்மைகளின் அறிவு மற்றும் பயிற்சியை மாற்றவும் மருத்துவர்களுக்கு பயிற்சி அளிக்கப்படலாம்.
பிரமஞானப் பொற்சபை பீடத்திலிருந்து உங்கள் ருத்ர ஷிவதா, சேலம்.
எல்லா உயிர்களும் இன்புற்று வாழ்க
திருச்சிற்றம்பலம்
